Εορτολόγιο

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Μ. Τρίτη - Η καταδίκη των Φαρισαίων και το τροπάριο της Κασσιανής.


Μ. Τρίτη - Η καταδίκη των Φαρισαίων και το τροπάριο της Κασσιανής.

                             Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη αφενός στη μνεία του ιερού ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, και αφετέρου στην παραβολή των δέκα παρθένων.

Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου γίνεται λόγος για το Τέλος. Γι’ αυτό μιλούν και οι δύο παραβολές της ημέρας. Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων.

«Πέντε εξ αυτών ήσαν συνετές» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο. Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

 Απόψε το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης όπου είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47) που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας. Το τροπάριο της Κασσιανής.                          

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Η Αραβική Άνοιξη, χειμώνας της Ορθοδοξίας;

Η ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ, ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;


Η Αραβική Άνοιξη, χειμώνας της Ορθοδοξίας;


Η ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ, ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Καθώς γράφω ακούω τις αντιφατικές πληροφορίες για την τύχη του Ελληνορθοδόξου Μητροπολίτου Χαλεπίου Παύλου, διότι δεν έχει επιβεβαιωθεί η απελευθέρωσή του. Θυμούμαι ότι κατά την πρώτη μου επίσκεψη στη Συρία το 1981 ο ξεναγός του Εθνικού Μουσείου της Δαμασκού μού έδειξε την ειδική αίθουσα Μεγάλου Αλεξάνδρου και την αίθουσα με τα βυζαντινά νομίσματα.
Μού είπε δε το εξής: «Από όλους τους λαούς που πέρασαν από την περιοχή οι Έλληνες, Μακεδόνες πρώτα και μετά Βυζαντινοί, είναι οι μόνοι οι οποίοι άφησαν πολιτισμό. Να έρχεστε στη Συρία. Εσείς οι Έλληνες έχετε πολλά δικά σας να δείτε». Και όταν τον ρώτησα για την κατοχή των Οθωμανών Τούρκων που είναι και μουσουλμάνοι, μού έδειξε μία πλατεία με το μνημείο των Μαρτύρων και μού εξήγησε: «Αυτό το μνημείο τιμά τους πατριώτες Σύρους που εξεγέρθηκαν κατά των Τούρκων και σφαγιάσθηκαν τον 19ο αιώνα».
Τα γράφω αυτά για να τονίσω ότι ο Ελληνισμός δεν είναι ξένος προς την χώρα, τον λαό και τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην ταλαίπωρη Συρία. Το ένα δέκατο του πληθυσμού περίπου ακολουθεί το ελληνορθόδοξο δόγμα, ενώ η πλειοψηφία είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι. Οι Ορθόδοξοι ανήκουν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και είναι αραβόφωνοι. Αυτοαποκαλούνται Ρουμ Ορτοντόξ, δηλαδή Ρωμηοί Ορθόδοξοι, απόγονοι του Βυζαντίου-Ρωμανίας και της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως.
Ο απαχθείς Μητροπολίτης ονομάζει την Μητρόπολη Χαλεπίου με τον επίσημο τίτλο «Βεροίας και Αλεξανδρέττας». Η Βέροια ήταν μία από τις πόλεις της Μακεδονικής Δεκαπόλεως που έκτισαν εκεί οι επίγονοι του Αλεξάνδρου. Η Αλεξανδρέττα, που ανήκει στην Τουρκία και ονομάζεται Ισκεντερούν, ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Μ. Αλέξανδρο. Ο Μητροπολίτης Παύλος σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και ομιλεί άριστα τα ελληνικά.
Ορθώς το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών παρενέβη και κινητοποίησε την Ευρ. Ένωση και άλλους μηχανισμούς υπέρ του Ελληνορθοδόξου Μητροπολίτη καθώς και του Συροϊακωβίτη (Μονοφυσίτη) Μητροπολίτη του Χαλεπίου. Πιστεύω ότι η Ελλάς πρέπει επισήμως να διακηρύξει ότι είναι ο προστάτης των Ορθοδόξων Χριστιανών της Μέσης Ανατολής και ότι ουδεμία λύση μπορεί να δοθεί στον συριακό εμφύλιο χωρίς την συμφωνία και της Ελλάδος. Και να εξηγήσουμε στη Δύση ότι με απαγωγές ιερωμένων και με ακραίους ισλαμιστές, που ενισχύει η Τουρκία, δεν θα έλθει η δημοκρατία στη Συρία.
Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 28/4/2013

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Ο πόλεμος με τα πάθη (β΄)


Ο πόλεμος με τα πάθη (β΄)





ΑΣ  υποθέσουμε ότι επιτηρείς άγρυπνα την καρδιά σου. Τί παρατηρείς εκεί;
Πρώτα απ’ όλα θα έλεγα πως έχεις την ικανότητα εποπτείας της καρδιάς. Μέσα στο σκοτάδι δεν μπορεί κανείς να διακρίνει ούτ’ ένα μεγάλο αντικείμενο∙ μέσα στο φως, όμως, ακόμα και το πιο μικρό αντικείμενο τραβάει την προσοχή του. Όσο η ψυχή δεν στρέφεται στον Θεό, είναι σκοτεινή∙ όταν, όμως, στραφεί στον Θεό, τότε Εκείνος μπαίνει μέσα της και σαν ήλιος τη φωτίζει.
Πολέμησε τη φιληδονία σ’ όλες της τις εκφάνσεις και εκδηλώσεις της. Φιληδονία , με την ευρεία έννοια του όρου, είναι η τάση για αυτοϊκανοποίηση. Αυτή αποτελεί το άντρο όλων των παθών∙ τα δέχεται , τα περιθάλπει και τα δικαιώνει, δίνοντάς τους έτσι την ελευθερία να ενεργούν χωρίς αντίσταση. Αντίθετη στη φιληδονία είναι η αυταπάρνηση. Αυταπάρνηση έχει ο άνθρωπος που επιθυμεί όχι να ευχαριστεί τον εαυτό του, αλλά να ευαρεστεί τον Θεό. Και πώς ευαρεστείται ο Θεός; Με την τήρηση των εντολών Του, που εκφράζουν το άγιο θέλημά Του, με την υποταγή δηλαδή στο νόμο Του, που σώζει, όχι με την υποταγή στα πάθη, που καταστρέφουν την ψυχή.
Εσύ, λοιπόν, έβαλες σκοπό να ευαρεστήσεις τον Θεό δίχως να χαρίζεσαι στον εαυτό σου. Έτσι έδιωξες από την ψυχή σου το σκοτάδι. Το πνεύμα σου φωτίστηκε. Και αν διατηρήσεις σταθερά τη μνήμη του Θεού, ο πνευματικός ήλιος θα σε καταυγάσει. Τότε πια κανένα πάθος δεν θα σε πλησιάζει χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι.
Πιστεύω πως έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα για την αντιμετώπιση των παθών. Όταν ετοιμαζόσουνα για την Εξομολόγηση και εξέταζες τον εαυτό σου, διαπιστώνοντας τα σφάλματα που είχες διαπράξει στο παρελθόν, καθόριζες παράλληλα και το πώς θα ζήσεις στο μέλλον, τί δηλαδή οφείλεις να κάνεις και τι ν’ αποφεύγεις. Τα πάθη, που είναι πάντα ενάντια σ’ ό,τι οφείλεις να κάνεις, πρέπει να τ’ αποφεύγεις. Ενώ , λ.χ. οφείλεις να είσαι ταπεινή, το πάθος σε γεμίζει υπερηφάνεια και έπαρση∙   ενώ οφείλεις να είσαι μειλίχια, το πάθος σε κάνει ν’ ανάβεις από οργή και θυμό∙ ενώ οφείλεις να χαίρεσαι για την ευτυχία των συνανθρώπων σου, το πάθος σου εμπνέει το φθόνο ∙ ενώ οφείλεις να συγχωρείς όσους σε βλάπτουν, το πάθος σε παρακινεί στην εκδίκηση. Κοντολογίς, κάθε εμπαθές συναίσθημα και κάθε εμπαθής ενέργεια εναντιώνονται στο σωστό και το δίκαιο. Εσύ αυτοδεσμεύθηκες να κάνεις μόνο το σωστό και απαρνήθηκες το άδικο, δηλαδή ό,τι έχει σχέση με τα πάθη. Θα έλεγα ότι και μόνο μ’ αυτή την αμετάκλητη αυτοδέσμευση είσαι πια σε θέση να προσέχεις άγρυπνα τον εαυτό σου και να διακρίνεις κάθε πάθος που θα επιχειρήσει να σε κυριέψει.
Η επαγρύπνησή σου μπορεί ν’ αποδειχθεί ατελέσφορη σε μια μονάχα περίπτωση: Όταν ένα πάθος δεν σε πλησιάσει με το αληθινό του πρόσωπο, αλλά με προσωπείο αγαθό. Τότε θα ξεγελαστείς και θα νομίσεις ότι δεν είναι πάθος. Όλοι παραδεχόμαστε , π.χ., πως ο θυμός είναι πάθος και τον αναγνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται. Συχνά, ωστόσο, εμφανίζεται ωραιοποιημένος, σαν “δίκαιη αγανάκτηση”. Με όμοιο τρόπο μεταμφιέζονται όλα τα πάθη, για να παρουσιάζονται σαν εύλογα και δικαιολογημένα. Έτσι μπορούν να σε εξαπατήσουν εύκολα. Φυλάξου! Πρέπει ν’ απαρνηθείς καθετί το εμπαθές, ακόμα και το πιο ασήμαντο, ακόμα και το πιο ανεπαίσθητο.
Θ’ αναρωτιέσαι βέβαια, τί μπορείς να κάνεις, αφού ένα πάθος μπορεί να μεταμφιέζεται με τόση ευκολία. Πρώτον, αν έχεις στραφεί στον Θεό μ’ όλη σου την καρδιά και έχεις παραδώσει σ’ Εκείνον τον εαυτό σου ολοκληρωτικά, ο Πανάγαθος δεν θα σ’ αφήσει ποτέ ν’ απατηθείς. Ο άγγελός Του, ο ακοίμητος φύλακάς σου, θα σε προειδοποιεί μυστικά για κάθε κίνδυνο. Φτάνει ν’ ακούς , όταν η φωνή του μέσα σου σου αποκαλύπτει ότι κάτι είναι άτοπο, ανάρμοστο, εφάμαρτο. Δεύτερον, τώρα που άρχισες τον αγώνα εναντίον των παθών, θ’ αρχίσεις ν’ αποκτάς και μια πνευματική πείρα.  Τί είναι αυτή η πείρα; Η ικανότητα άμεσης διακρίσεως του καλού από το κακό, του σωστού από το σφαλερό, του θεάρεστου από το δαιμονικό, της αρετής από το πάθος. Αν δεν κάνεις την παραμικρή υποχώρηση στα πάθη, πολύ σύντομα θα γίνεις πλούσια σε πνευματική πείρα.  Ο απόστολος Παύλος αναφέρει κάπου πως  οι ώριμοι χριστιανοί με τη συνεχή χρήση έχουν εξασκήσει τα αισθητήριά τους, για να μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό ( Εβρ. 5:14 ) . Αυτό ακριβώς είναι που διαμορφώνεται τώρα μέσα σου. Όπως η γεύση ξεχωρίζει το γλυκό από το πικρό, έτσι και η καρδιά, διδαγμένη από την αίσθησή της, θα σου λέει τί είναι καλό και τί κακό.
Θα μου πεις, βέβαια, ότι, όσο κι αν ασκηθείς, τα πάθη θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την άλωση της ψυχής και του σώματός σου. Έτσι είναι. Εσύ, όμως, μην αφήνεις κανένα πάθος, που σου επιτίθεται φανερά, να σε κυριέψει. Σ’ αυτό να είσαι ανυποχώρητη. Αν κάποιο πάθος τρυπώσει μέσα σου στα κλεφτά, χωρίς να το αντιληφθείς, ο Θεός δεν θα σου καταλογίσει ευθύνη. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, πάντως, πρέπει να μετανοείς ενώπιον του Κυρίου. Συνάμα πρέπει να εξετάζεις πώς το πάθος κατόρθωσε να σε ξεγελάσει  και να σε κυριέψει, ώστε να παίρνεις τα κατάλληλα προφυλακτικά μέτρα για το μέλλον. Έτσι, με τον καιρό, θα μάθεις πώς ν’ αντιμετωπίζεις τα πάθη.
Θα σου προτείνω, ωστόσο, μια μέθοδο, μια πολύ απλή μέθοδο, που αν την εφαρμόσεις με συνέπεια και προσοχή, θα σε βοηθήσει ν’ αντιλαμβάνεσαι έγκαιρα κάθε πάθος και να το διώχνεις, πριν προλάβει να σε κυριέψει. Να τί έχεις να κάνεις: Θα παρατηρήσεις προσεκτικά τον εαυτό σου και θα διαπιστώσεις – είναι πολύ εύκολο- προς τα πού κλίνουν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Κλίνουν προς την ευαρέστηση του Θεού ή προς τη φιληδονία; Ξέρεις ότι το σωστό είναι να αντιτίθεσαι στη φιληδονία. Κάποιος γέροντας είπε στον υποτακτικό του: “Πρόσεξε μη δεχθείς εκείνον τον προδότη!”. “Ποιόν προδότη;”, ρώτησε ο υποτακτικός. “Τη φιληδονία”, αποκρίθηκε ο γέροντας. Η φιληδονία ευθύνεται για όλα τα πνευματικά μας  προβλήματα. Η φιληδονία ανοίγει την πόρτα της ψυχής μας στον εχθρό. Αν , λοιπόν, την πολεμήσεις με σταθερή αποφασιστικότητα , πολύ δύσκολα θα σε κυριέψει οποιοδήποτε πάθος. Σου εύχομαι και σε προτρέπω μ’ όλη μου την καρδιά: Ποτέ μη δεχθείς τον κακόβουλό αυτό προδότη.
Δεν αμφιβάλλω πως εύκολα θα φυλάξεις τον εαυτό σου, αν δεν ραθυμήσεις, δεν χαλαρώσεις την προσοχή σου και δεν μειώσεις το ζήλο σου. Να θυμάσαι τα δικά σου λόγια: “Θέλω να κρατήσω τον εαυτό μου στο επίπεδο της πραγματικής ανθρώπινης αξίας”.
Ο Κύριος να σ’ ευλογεί!


«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ (ΔΙΔΑΓΜΑ)



1Ένας άνδρας βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας.
Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα. Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα για αρκετές 
ώρες, καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της μέσα από το μικρό άνοιγμα. Ύστερα σταμάτησε. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο.
Έτσι ο άνδρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι. Η πεταλούδα βγήκε εύκολα, αλλά είχε πρησμένο σώμα και...καχεκτικά φτερά. Ο άνδρας συνέχισε να την παρακολουθεί, περιμένοντας ότι όπου να 'ναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν και θα απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα. Τίποτα δεν έγινε.

Στην πραγματικότητα η πεταλούδα πέρασε την υπολοιπη ζωή της μπουσουλώντας εδώ κι εκεί δίχως να μπορέσει να πετάξει.
Εκείνο που δεν κατάλαβε ο άνδρας μέσα στην καλοσύνη και τη βιασύνη του ήταν αυτό: Το κουκούλι που αντιστεκόταν και η προσπάθεια που χρειαζόταν από την πεταλούδα να περάσει μέσα από το μικρό άνοιγμα ήταν ο τρόπος που θα την μεταμόφωνε. (Θα πίεζε το υγρό από το σώμα της να πάει μέσα στα φτερά της ώστε αυτά να δυναμώσουν).
Όταν λοιπόν θα ήταν έτοιμη για να πετάξει θα έσχιζε το κουκούλι και θα χανόταν στον καθάριο αέρα.

Μερικές φορές η προσπάθεια που θα καταβάλουμε στις δυσκολίες είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας.
Περνώντας μια ζωή δίχως δοκιμασίες και πειρασμούς τα πνευματικά μας φτερά θα έμεναν ατροφικά με αποτέλεσμα ποτέ μας να μην μπορούσαμε να πετάξουμε.
Οι δοκιμασίες μας μεταμορφώνουν από κάμπιες σε πεταλούδες αρκεί να τις αντιμετωπίζουμε με θάρρος, με πίστη και ελπίδα στον Πανάγαθο Θεό.



το θέμα αυτό το βρήκα στη σελίδα της Παναγίας Αλεξιωτίσσης σε αυτο το link http://panagiaalexiotissa.blogspot.com/2013/04/blog-post_25.html#ixzz2RTctKp38 

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Νεομάρτυς Γεώργιος ο εν Πτoλεμαΐδα μαρτυρήσας


Νεομάρτυς Γεώργιος ο εν Πτoλεμαΐδα μαρτυρήσας


Στις 23 Απριλίου 1752,
Μαρτύρησε στην πόλη της  Πτολεμαΐδας ο Άγιος Γεώργιος
(Από το νέο Μαρτυρολόγιο του Αγ. Νικοδήμου).
Αυτός ο Μάρτυρας του Χριστού Γεώργιος, ήταν Κύπριος στην καταγωγή, νέος στην ηλικία, ωραίος στην εμφάνιση, φρόνιμος στον νου και συνετός στα ήθη. Αφού έφυγε από την πατρίδα του, πήγε στην Πτολεμαΐδα, που τώρα λέγεται Άκρι, και βρέθηκε υπηρέτης κοντά σε κάποιον Κόνσουλα Ευρωπαίο. Είχε λοιπόν τη συνήθεια να πηγαίνει σε μία φτωχή γυναίκα τουρκάλα, για να αγοράζει από αυτήν αυγά για το σπίτι του αφέντη του. Αυτή λοιπόν είχε μια κόρη σε ηλικία γάμου. Και καθώς περνούσε ο καιρός και ο νέος συχνά πήγαινε εκεί για αυγά, τον ακολουθούσε πολλές φορές και έβγαινε και συνομιλούσε μαζί του ελεύθερα, ακόμα κι αν απουσίαζε η μητέρα της. Μερικές όμως άλλες γειτόνισσες τουρκάλες βλέπουν ότι ο νέος αγοράζει αυγά μόνο από εκείνη (επειδή αυτή είχε αρκετά), ενώ από εκείνες δεν αγοράζει, ζήλεψαν και συμφώνησαν μεταξύ τους, για να του προξενήσουν κακό. Λοιπόν, μια μέρα πήγε ο νέος, όπως συνήθιζε, να πάρει πάλι αυγά, ενώ απουσίαζε η μητέρα του κοριτσιού, και αμέσως μόλις τον είδαν και μπήκε μέσα στο σπίτι, έτρεξαν οι μιαρές και έπιασαν τον νέο φωνάζοντας δυνατά ότι είπε πως θα τουρκέψει και θα πάρει τη νέα για γυναίκα του, κατηγορώντας άδικα τον αθώο. 
Μαζεύτηκε αμέσως μεγάλο πλήθος Αγαρηνών και αφού άρπαξαν τον νέο, τον πήγαν στο δικαστήριο φωνάζοντας και αυτοί τα ίδια και ψευδομαρτυρώντας ενάντια στον Άγιο. Ρώτησε ο δικαστής τον Άγιο αν ίσως είναι αληθινά όσα λέγονται. Και αυτός με θάρρος απάντησε ότι ποτέ δεν είπε τέτοια λόγια, ούτε τα υπονόησε, αλλά αυτοί από κακία τον συκοφάντησαν και ότι αυτός Χριστιανός γεννήθηκε και Χριστιανός θα πεθάνει. Έταζαν να του δώσουν δώρα υπερβολικά και δόξες και αξιώματα, αλλά δεν μπόρεσαν να κατορθώσουν τίποτα. Μεταχειρίστηκαν διάφορες τυραννίες, αλλά ούτε με αυτές μπόρεσαν να πείσουν τον νέο, καθώς έστεκε σταθερός στην πίστη του Χριστού. Έτσι, ο δικαστής αποφάσισε να τον καταδικάσει σε θάνατο. Και ήταν μέρα Παρασκευή και αφού οι Τούρκοι βγήκαν από το τζαμί τους, το οποίο είναι κοντά στην θάλασσα, στάθηκαν όλοι έξω στην μεγάλη πεδιάδα που βρίσκεται εκεί, και αφού έκαναν συμβούλιο, οδηγούν εκεί τον Μάρτυρα σιδηροδέσμιο και αφού τον έστησαν στη μέση της πεδιάδας εκείνης, διαβάζουν την απόφαση του θανάτου εναντίον του για να την ακούσουν όλοι, και έτσι αρχίζουν όλοι να κολακεύουν τον νέο και να τον παρακινούν να τουρκέψει. Ο νέος στάθηκε και τους επέπληξε με ανδρεία και αφού είδαν ότι η γνώμη του δεν αλλάζει, κάνουν όλοι έναν κύκλο γύρω από τον Μάρτυρα και κρατούν τα πιστόλια τους έτοιμα στα χέρια και του λένε, ή θα υπακούσει σε όσα του λένε, ή αμέσως θα τον σκοτώσουν. Ο γενναιότατος όμως Μάρτυρας του Χριστού, αφού ύψωσε τα χέρια του, έτσι όπως ήταν δεμένα με τις αλυσίδες, στον ουρανό, είπε με δυνατή φωνή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξου το πνεύμα μου και αξίωσέ με της Βασιλείας σου». Και αφού τα είπε αυτά, έριξαν όλοι μαζί με τα πιστόλια τους καταπάνω στον Μάρτυρα. Και καθώς εκείνος έπεσε στη γη, έτρεξαν όλοι με τα μαχαίρια και έκαναν σαν κόσκινο το μαρτυρικότατο εκείνο σώμα από τις μαχαιριές.
Ακόμα δεν είχαν χορτάσει την κακία τους, και να ο Θεός των θαυμάτων και των μαρτύρων ενεργεί ένα τέτοιο θαύμα. Εκεί που ήταν γαλήνη μεγάλη, την ίδια στιγμή γίνεται ένας αναβρασμός της θάλασσας μεγάλος, και παρόλο που από τη θάλασσα ως τον τόπο εκείνο όπου κείτονταν το λείψανο του Μάρτυρα ήταν μεγάλη απόσταση, περίπου ίση με τη βολή ενός τουφεκιού και ακόμα πιο μακριά, η θάλασσα έγινε τόσο άγρια, σαν ένα θηρίο  ανήμερο, ώστε βγήκε από τον φυσικό της τόπο και αφού ήρθε ως εκεί που βρισκόταν το λείψανο (αυτό φαίνονταν πως το τιμά και το σέβεται), έπλυνε το Μαρτυρικό αίμα που έτρεχε από αυτό, με τρόπο που έγινε ολόκληρη σαν ένας κόκκινος αφρός από κιννάβαρι. Και καθώς ανέβαινε από τους τοίχους του τζαμιού των Αγαρηνών και του κουμερκίου τους, ζητούσε να τα γκρεμίσει και τα δύο με τα κύματά της. Βλέποντας αυτό το φοβερό θαύμα οι Οθωμανοί και φοβούμενοι μήπως καταποντισθεί ολόκληρη η πόλη τους, έτρεξαν αμέσως και εξανάγκασαν τους Χριστιανούς να έρθουν και πήραν με τιμή και θάρρος το ιερό εκείνο σώμα και φέρνοντάς το στην Εκκλησία το έθαψαν εκεί, όπου και σήμερα βρίσκεται, και αμέσως ησύχασε η θάλασσα και ειρήνευσε πάλι, αφού καθάρισε σαν δούλη το αγιότατο αίμα του Μάρτυρα.
Μετά το θάνατο του σώματος, δοξάζοντας ο Θεός τον Μάρτυρα και την θεία πίστη του, ενήργησε ένα τέτοιο θαύμα: τρεις ολόκληρες νύχτες φαίνονταν ένας στύλος φωτιάς από τον ουρανό ως τον τάφο του Αγίου και όλη η πόλη έφεγγε από ένα γλυκύτατο φως που χύνονταν τριγύρω από εκείνο τον πύρινο στύλο. Από τότε, εις παντοτινή μνήμη εκείνου του αρρήτου φωτός και του θαύματος, μέχρι σήμερα, κάθε Παρασκευή απόγευμα, οι Χριστιανοί της περιοχής συνηθίζουν να πηγαίνουν στον τάφο του Μάρτυρα, πλήθος ανδρών, γυναικών, παιδιών και μάλιστα αρρώστων και ασθενών και προσφέροντας κεριά και λαμπάδες και θυμιάματα, κάνουν μια μεγάλη φωτοχυσία και γίνονται άπειρα θαύματα εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος, της μιας Θεότητος και βασιλείας. Η πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Απόδοση στην Νεοελληνική: Τέζας Γεώργιος Φιλόλογος
Συναξαριστής Νεομαρτύρων
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη


Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΙΚΩΝ ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ: "ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ" (VIDEO)


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΙΚΩΝ ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ: "ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ" (VIDEO)

E-mail Εκτύπωση PDF
15Ομιλία του μοναχού Νίκωνα Νεοσκητιώτη στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης που έγινε μετά τον εσπερινό του Σαββάτου 20 Απριλίου 2013.


Δείτε το βίντεο...



πηγή:  www.agioritikovima.gr

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Ιερά Εξέταση - Ιστορικά παραδείγματα


Ιερά Εξέταση - Ιστορικά παραδείγματα


ΟΨΕΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ


Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Ιστορικά παραδείγματα
4ον

Η Ιερά Εξέταση
Στους πλέον απαίσιας φήμης μηχανισμούς καταστολής, που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία, συναριθμείται και η «Ιερά Εξέταση». Θεσμός, που δημιουργήθηκε από τον πάπα Ρώμης Γρηγόριο τον Θ’ κατά τον 13ο αι., αγκαλιάστηκε και ενισχύθηκε από τους διαδόχους του καθώς του δόθηκε, εκτός της χρήσης φρικτών βασανιστηρίων και η δυνατότητα να καταδικάζει ανθρώπους στο θάνατο.
Ο δαιμονικής εμπνεύσεως και απαίσιας μνήμης αυτός θεσμός υπήρξε μηχανισμός δίωξης, όπου ο φανατισμός και η θρησκευτική μισαλλοδοξία απέκτησαν, συν τοις άλλοις, και νομική κατοχύρωση σε χώρες όπως η Ισπανία. Εκεί φανατικοί Ρωμαιοκαθολικοί βασιλείς (π.χ. Φερδινάνδος ο Καθολικός) στο θεσμό αυτό βρήκαν ένα έτοιμο μηχανισμό για τη δίωξη μέχρι και Αράβων και Ιουδαίων, δημεύοντας ταυτοχρόνως τις περιουσίες τους.
Με το πρόσχημα της περιφρούρησης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από τη δράση αιρετικών, η Ιερά Εξέταση ευθύνεται για ασύλληπτης σκληρότητας βασανιστήρια χιλιάδων αθώων ανθρώπων σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο όπου έδρασε. Αποφάσισε την καταδίκη τους στον διά της πυράς θάνατο και όχι μόνο σ’ αυτόν, αλλά και τον στιγματισμό τους και τη δημιουργία κλίματος θρησκευτικού φανατισμού, μισαλλοδοξίας, ανελευθερίας και τρόμου.
Για να γίνει αντιληπτό, πώς λειτουργούσε αυτός ο ασύλληπτης πορώσεως και διαστροφής μηχανισμός, θα περιγράψουμε με συντομία τη διαδικασία εξόντωσης ενός αιρετικού στην Ισπανία στα τέλη του 15ου αι.
Τον καταδικασμένο για αίρεση, ντυμένο με χιτώνα, κρατώντας αναμμένο κερί στο χέρι, τον περιέφεραν στους δρόμους της πόλεως, πλαισιωμένο από δομηνικανούς μοναχούς, που τον προέτρεπαν εντόνως και διαρκώς να αρνηθεί τα πιστεύω του. Στη συνέχεια η πομπή κατευθύνονταν, συνήθως, σ’ ένα κεντρικό ναό, που λάμβανε χώρα μια θρησκευτική τελετή. Εκεί ο γραμματέας του δικαστηρίου, σε επήκοον όλων, διάβαζε τα σχετικά με την καταδίκη του ανθρώπου με την επισήμανση ότι η Εκκλησία δεν είχε πλέον κανένα άλλο μέσο για τη σωτηρία της ψυχής του και όφειλε να τον παραδώσει στην πολιτική εξουσία, για να εκτελεστεί η ποινή, που του είχε επιβληθεί.
Ύστερα από αυτό, με πομπή, οδηγούνταν στον τόπο της εκτέλεσης, που υπήρχε, ήδη, αναμμένη φωτιά. Του έκαναν την χάρη, μάλιστα, εάν ομολογήσει την ενοχή του προ της εκτέλεσης να τον στραγγαλίσουν πρώτα και ύστερα να τον κάψουν!
Τα όσα αναφέραμε, ασχέτως των διαφόρων παραλλαγών των μεθόδων βασανισμού, τρόμου και τιμωρίας, δεν εξαντλούν τη θηριώδη και φρικτή συμπεριφορά των ιεροεξεταστών και του μηχανισμού, που με φανατισμό υπηρετούσαν.
Δεν είναι, μάλιστα, τυχαίο το γεγονός, ότι ο πολύς Ντοστογιέφσκυ, χρησιμοποίησε αυτόν τον απαίσιας μνήμης θεσμό, για να περιγράψει, με τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή, στο κορυφαίο έργο του «Οι αδελφοί Καραμαζώφ» την έκπτωση της Δυτικής Εκκλησίας. Σ’ αυτή την ενότητα του έργου του εκφράζει τη δριμύτατη κριτική του σ’ ένα αλλοτριωμένο θεσμικό καθίδρυμα, που μέθυσε με την εξουσία της δύναμης.
Επιπλέον, περιγράφει κατά τρόπο αριστοτεχνικό και το διαζύγιό της με την αληθινή διδασκαλία του Ευαγγελίου με τη διαχρονική επισήμανση ότι η Ρώμη υπέκυψε λόγω της αλαζονίας της, στον τρίτο πειρασμό του διαβόλου, να θελήσει, δηλαδή, να κυριαρχήσει πολιτικά πάνω στον κόσμο.
Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 1972, 19 Απριλίου 2013

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Π. Θεόδωρος Ζήσης - Σχόλια στην εκκλησιαστική επικαιρότητα Κυριακή 14/4/2013 (video- 2013)



Π. Θεόδωρος Ζήσης - Σχόλια στην εκκλησιαστική επικαιρότητα Κυριακή 14/4/2013 (video- 2013)



Από το Αρχονταρίκι στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης - Κυριακή 14 Απριλίου 2013 (19-4-2013)

πηγή: http://www.impantokratoros.gr
 1 / 34 

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Στη θέση του συνοδηγού!


Στη θέση του συνοδηγού!


Αγγελοφάνειες
(Μέσα απ’ την Αγία Γραφή & από μαρτυρίες πιστών)
Στη θέση του συνοδηγού!

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι και το ακόλουθο περιστατικό, το οποίο αφ’ ενός δείχνει ότι η αναχώρησή μας μπορεί να συμβεί σε ανύποπτο χρόνο και χωρίς να προηγηθεί κάποια ασθένεια, και αφ’ ετέρου τονίζει τη στοργική αγάπη και φιλία του φύλακα Άγγελου της ψυχής μας.
Ένας αρκετά νέος άνθρωπος ταξίδευε μόνος του με το αυτοκίνητό του, για επαγγελματικούς λόγους. Η ψυχική του κατάσταση μας είναι άγνωστη. Απ’ τη φιλικότητα όμως του αγίου Αγγέλου του συμπεραίνει κανείς πως ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο Θεό και τον Ουράνιο κόσμο (Αν και ποιος δεν Του είναι αγαπητός; Ο Φιλάνθρωπος Θεός μας πονάει κι αγαπά με τη θεία Του αγάπη τους πάντες κι εμάς, τους ταλαίπωρους αμαρτωλούς, ακόμα πιο πολύ! Σαν το στοργικό Πατέρα, που πονάει πιο πολύ το άρρωστο παιδί Του… ) Εκεί , λοιπόν, που ταξίδευε τελείως μόνος , με την άκρη του ματιού του αντιλαμβάνεται ότι στη θέση του συνοδηγού υπήρχε κάποιος! Γέμισε έκπληξη και ταραχή! Ένα χέρι απαλό όμως τον ακούμπησε στον ώμο του και μια γλυκειά φωνή, που του μετάγγισε ειρήνη, του είπε:
-      Μη φοβάσαι, αδελφέ μου! Βάλε ήσυχα-ήσυχα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου κι έλα να φύγουμε μαζί. Σε περιμένει ο Κύριος!
Έτσι κι έκανε ο νέος άντρας, υπακούοντας αυθόρμητα στα λόγια του θείου Αγγέλου. Εκεί τον βρήκαν νεκρό μετά από μερικές ώρες, γυρμένο πάνω στο τιμόνι του αυτοκινήτου κάποιοι άλλοι περαστικοί ταξιδιώτες.
Τώρα μας μένει η απορία πώς έγινε γνωστός ο τρόπος που έφυγε αυτή η ψυχή. Όταν πέρασε λίγος χρόνος απ’ την κοίμησή του, τον είδαν στον ύπνο τους συγχρόνως τρία πρόσωπα απ’ την οικογένειά του: η γυναίκα του, ο πατέρας του, και ο αδελφός του. Σε όλους αυτούς διηγήθηκε ακριβώς τα ίδια. Δηλαδή ό,τι του συνέβη , όπως ήδη γράφτηκε πιο πάνω! Με τη σειρά τους εκείνοι το είπαν στον Πνευματικό τους, ένα σεβαστό Γέροντα, ο οποίος επικύρωσε την αλήθεια του γεγονότος.



Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»
Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας
Δωρίδα 2005


Νώτη Γεωργία


Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Σε μία φωτογραφία... μεγάλες αλήθειες.

Σε μία φωτογραφία... μεγάλες αλήθειες.


- "Εεε....αδελφέ! Πιστεύεις ότι υπάρχει τίποτα μετά την γέννησή μας; Πιστεύεις ότι υπάρχει η Μαμά;"
- "Μπα δεν πιστεύω σε τέτοια πράγματα, είμαι άθεος. Θέλω να πω ότι... έχεις δει ποτέ την Μαμά;"

Μιά φωτογραφία που δείχνει το κατάντημα του ανθρώπου που πιστεύει μόνο στον εαυτό του και σε πράγματα που αντιλαμβάνεται γύρω του και έχει κατανοήσει. 

Κρίμα διότι το ΣΟΚ αυτών των κυοφορούμενων παιδιών θα είναι πολύ μεγάλο, όταν δουν ότι και ζωή μετά την γέννησή τους υπάρχει αλλά και η μαμά τους!!!! 
 

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

ΠΟΙΑ ΧΑΡΑ...


ΠΟΙΑ ΧΑΡΑ...

1Ένας δόκιμος μοναχός στο μοναστήρι τού Αγ. Παντελεήμονος συνήθισε να προσεύχεται αδιαλείπτως να του συγχωρέση ο Θεός τίς αμαρτίες.

Κι άρχισε να συλλογίζεται για την Ουράνια Βασιλεία και σκεφτόταν: «εγώ ίσως θα σωθώ αν παρακαλώ θερμά τον Θεό να συγχωρέση τις αμαρτίες μου, αν όμως δεν δω στον Παράδεισο τους γονείς μου τότε θα στενοχωριέμαι γι αυτούς γιατί τούς αγαπώ.

Ποιά χαρά λοιπόν μπορώ να έχω στον παράδεισο αν θα στενοχωριέμαι για τους αγαπημένους μου που θα βρίσκονται ίσως στον Άδη;»

Αυτός ο αμαρτωλός υποτακτικός σκεφτόταν για την Βασιλεία τού Θεού «όπως στη γη αν απουσιάζουν οι γονείς ή οι συγγενείς, δεν υπάρχει γιορτή χαρμόσυνη, έτσι και στον παράδεισο θα στενοχωρούμαι αν δεν βλέπω τους αγαπημένους μου συγγενείς»

Έτσι σκεφτόταν για έξι μήνες. Και να , μια μέρα την ώρα του εσπερινού ο υποτακτικός εκείνος κύτταξε την εικόνα του Σωτήρα και είπε την προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστε , ελέησον με τον αμαρτωλόν» και βλέπει πως η εικόνα έγινε ο ζωντανός Σωτήρας και γέμισε η ψυχή και το σώμα του υποτακτικού από άφατη γλυκύτητα, κι η ψυχή του γνώρισε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και πως ο Κύριος έχει άρρητο κάλλος και κατάλαβε η ψυχή.

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, ο γέροντας Σιλουανός , έκδοση δεύτερη, μτφ απο τα ρωσικά, 1978, σελ 497. 

Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Ο Άγιος Νεομάρτυς Μιχαήλ


Ο Άγιος Νεομάρτυς Μιχαήλ


Στις 16 Απριλίου 1772,
Μαρτύρησε στη Σμύρνη ο Άγ. Μιχαήλ.
(Από το νέο Μαρτυρολόγιο του Αγ. Νικοδήμου).
Αυτός ήταν από την περιοχή των Βουρλών, μεταξουργός στο επάγγελμα, νέος στην ηλικία, περίπου δεκαοκτώ ετών και πολύ όμορφος στην όψη. Αφού ξεγελάστηκε από έναν αγαρηνό, αρνήθηκε την πίστη του Χριστού το πρώτο Σάββατο των νηστειών και δούλευε κοντά του με μισθό. Όταν όμως ήρθε η Αγία Ανάσταση του Κυρίου, ακούγοντας τους συνομηλίκους του και όλους γενικά τους Χριστιανούς να γιορτάζουν αυτή την λαμπροφόρα μέρα και να ψέλνουν με αγαλλίαση και χαρά μέσα στο χάνι του Κιζλαραγά το κοσμοπόθητο τροπάριο, το «Χριστός ανέστη», συναισθάνθηκε το κακό που έπαθε και αφού μετανόησε για αυτό, παράτησε την υπηρεσία στον καφενέ και έψελνε κι αυτός μαζί με τους άλλους το «Χριστός ανέστη». Ακούγοντάς τον οι παρευρισκόμενοι εκεί, τον εμπόδιζαν, λέγοντας ότι δεν ταιριάζει σε έναν Τούρκο να λέει τέτοια λόγια, τα οποία ταιριάζουν μόνο στους Χριστιανούς. Εκείνος αποκρίθηκε κι είπε: «αύριο θα δείτε ποιος ήμουνα και ποιος πρόκειται να γίνω».
Το πρωί λοιπόν, πήγε στον δικαστή ο Άγιος και του λέει: «Κάποιος που θα ξεγελαστεί και θα δώσει χρυσάφι για να πάρει μολύβι, είναι νόμιμο να δώσει πίσω το μολύβι και να πάρει το χρυσάφι που έδωσε, επειδή η ανταλλαγή δεν έγινε δίκαια και συνειδητά, αλλά με απάτη και άγνοια»; Ο δικαστής του λέει «ναι». Τότε ο Μάρτυρας του Χριστού λέει: «πάρε λοιπόν εσύ το μολύβι που μου έδωσες, αντί για χρυσάφι, δηλαδή την δική σου θρησκεία, και παίρνω κι εγώ πίσω το χρυσάφι που σου έδωσα, δηλαδή την πίστη των γονιών μου». Έτσι, με τέτοια παρρησία μπροστά στον μουσουλμάνο δικαστή και σε όλους τους παρισταμένους ομολόγησε τον Χριστό Θεό παντοδύναμο και κριτή των πάντων.
Θαυμάζοντας όλοι την παρρησία του, προσπαθούσαν να τον ξεγελάσουν με κολακείες και υποσχέσεις μεγάλων δωρεών, κατηγορώντας τον Χριστό και επαινώντας τον Μωάμεθ ονομάζοντάς τον μεγάλο προφήτη. Βλέποντας όμως τον Μάρτυρα να μένει σταθερός στην πίστη του Χριστού, τον έβαλαν στη φυλακή, μέχρι να τον εξετάσουν για δεύτερη φορά. Μετά από δυο μέρες, παρουσιάστηκε ο Άγιος μπροστά στον δικαστή και ομολογώντας τον Χριστό Θεό αληθινό, όπως και προηγουμένως, καταδικάστηκε σε θάνατο. Καθώς λοιπόν οδηγούνταν ο μακάριος στη σφαγή, έδειχνε ολόκληρος μια χαρά και μια αγαλλίαση. Και αφού ζήτησε συγχώρεση από τους Χριστιανούς που συγκεντρώθηκαν εκεί, έσκυψε το κεφάλι του και αποκεφαλίστηκε με ξίφος, παίρνοντας έτσι από τον Χριστό το στεφάνι του Μαρτυρίου. Και το τίμιό του λείψανο φαινόταν για τρεις μέρες να έχει ένα χρώμα λευκό, σαν χιόνι, και μετά από αυτά το έριξαν στη θάλασσα, η οποία το έβγαλε έξω στο μέρος που λέγεται Φοινικιά. Κάποιοι Χριστιανοί βαφείς που το βρήκαν μαζί με την τίμια κεφαλή του, το πήραν με ευλάβεια και το έφεραν στον Ναό της Αγίας Φωτεινής, και εκεί ενταφιάστηκε με τιμές
Δια των πρεσβειών του, μακάρι να αξιωθούμε κι εμείς εν τη Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν.
Απόδοση στην Νεοελληνική: Τέζας Γεώργιος Φιλόλογος



Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Μήνυμα από το καντήλι της Αγίας Άννης στην ιερά σκήτη Αγία Άννα;



Μήνυμα από το καντήλι της Αγίας Άννης στην ιερά σκήτη Αγία Άννα;


Όπως ανέφερε ιερέας (που συνδέεται πνευματικά με αγιαννανίτες μοναχούς) στο χθεσινό του κήρυγμα μετά την ακολουθία των χαιρετισμών σε ιερά μονή στην περιοχή του Σκαραμαγκά, πληροφορήθηκε από εκείνους πως εδώ και τρείς ημέρες το καντήλι που βρίσκεται στην ιερά σκήτη Αγίας Άννης και μπροστά στην εικόνα της Αγίας, κινείται με θαυμαστό τρόπο.
Οι αγιορείτες μοναχοί είναι, όπως ανέφερε ο ιερός πατέρας, ανήσυχοι και προβληματισμένοι για το γεγονός, καθώς πιστεύουν πως προμηνύει άσχημα γεγονότα.
Πάντως, ανεξάρτητα από το τι σημαίνει αυτό το θαυμαστό γεγονός, σίγουρα είναι μια ακόμα ευκαιρία για να μας παρακινήσει περισσότερο σε προσευχή και μετάνοια. 





πηγή: 
http://anavaseis.blogspot.gr

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Εὐχὴ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν


Εὐχὴ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν

jesus-prayingΘεὲ τῆς καρδιᾶς μου καὶ τῆς ἄπειρης Ἀγάπης. Οὐράνιε Πατέρα μου, κᾶνε τὴν καρδιά μου νὰ γίνει ἕνα μὲ τὴν Εὐσπλαχνία Σου,  γιὰ νὰ Σ’ ἀγαπῶ καὶ νὰ Σὲ λατρεύω καὶ νὰ σπλαχνίζομαι τὸν κόσμο ὅλο.
 Πλημμύρισε μὲ μὲ τὸν Θεϊκό Σου ἔρωτα καὶ ἀξίωσε μὲ νὰ Σοῦ ἀνταποδώσω στὸ ἔπακρο τὸν ἔρωτα αὐτό. Ἐσένα ἀναγνωρίζω σὰν μοναδικὸ Βασιλιὰ τῆς καρδίας μου καὶ ἀφιερώνω τὴν ψυχή μου στὸν μονογενῆ Σου Υἱὸ Ἰησοῦ, δικό μας λατρεμένο Θεῖο Βρέφος, καὶ πληγωμένο Βασιλιά.
Δέξου μὲ στὴν πατρικὴ ἀγκαλιά Σου καὶ κρύψε μὲ βαθιά, μέσα στὴν μητρικὴ καρδιά Σου. Στεῖλε ἀγγέλους νὰ φρουροῦν τὸ σῶμα, τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιά μου καὶ νὰ μὲ διδάσκουν μυστικά, τὴν ἀπόλυτη λατρεία, ἐμπιστοσύνη καὶ ὑπακοὴ στὸ ἅγιο θέλημά Σου, γιὰ νὰ μὴν Σὲ πληγώσω ποτὲ ξανά.
Παρακληττικὰ ἱκετεύω τὴν λατρεμένη Σου κόρη καὶ Βασίλισσα Οὐρανοῦ καὶ Γῆς, τὴν ἁγία Μητέρα μᾶς Μαριάμ, νὰ μὲ σκεπάζει στοργικὰ καὶ νὰ μὲ μαθαίνει πῶς νὰ Σὲ λατρεύω ἀπέραντα παιδικά.
Σὲ πιστεύω, Σὲ λατρεύω καὶ Σ’ ἀγαπῶ, τὸ ταπεινό Σου σπλάχνο ποὺ ἀγωνίζεται στὴ γῆ, καὶ μὲ λαχτάρα προσμένει νὰ βρεθεῖ στὴν ἀγκαλιά Σου παντοτινά. Ἀμήν.
(π. Ἐλπίδιος)

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Για την σωτήρια πίστη ... Δημητρίου Παναγοπούλου


Για την σωτήρια πίστη ... Δημητρίου Παναγοπούλου


ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
Για την σωτήρια πίστη 
Πίστις που δεν μας κάμνει να κόψωμε τα ελαττώματά μας και να γίνωμε καλοί, δεν είναι πίστις σωτηρίας. 
Πίστις που δεν μας βοηθεί να καθαρίσωμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν θησαυρόν» (Ματθ. 12, 35), δεν είναι πίστις σωτήριος. Είναι πίστις νόθος και όχι γνήσια και εις τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυώμεθα ούτε ένα δευτερόλεπτο. 
Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένη κάποιος καλό παρά ναυάγιο. Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, την μέλλουσα, και προπαντός στην μέλλουσα…. 
Λάβετε το φάρμακο της μετανοίας και εξομολογήσεως ανά χείρας και χρησιμοποιήσατε αυτό, και μόνον αυτό, καθ’ ότι κατά τον θείο Χρυσόστομο· «Ουκ έστιν ουδέν έτερον φάρμακον τοιούτον προς την των αμαρτημάτων αναίρεσιν, ως η εξομολόγησις αυτών, συνεχής ανάμνησις και η διηνεκής αυτών κατηγορία».
 
Χριστιανοί μου:
Μήπως απατάσθε; Η νηστεία δεν περιορίζεται στην χύτρα μας. Διότι ίσως νηστεύετε από φαγητά, αλλ’ εφ’ όσον δεν νηστεύετε από αμαρτίες η νηστεία σας δεν ωφελεί. Γι’ αυτό εξετάσετε και στην νηστεία σας προσθέσατε τώρα και την μετάνοια και Εξομολόγηση. Αποφασίσατε πια, να μην ξανακάνετε αυτό που θα εξομολογηθήτε. Και να είσθε βέβαιοι πως κάθε περίοδος ή ημέρα νηστείας θα είναι ένας καινούριος σταθμός, και αφετηρία νέας ζωής. Μία αναγέννηση, ένα δεύτερο πραγματικό βάπτισμα. 
Εάν έχωμε πίστη, εάν παραδεχόμεθα ότι ο Χριστός κάμνει θαύματα ακόμη, ό,τι μπορεί δηλαδή να αλλάξη το είναι μας, ας θελήσωμε να καταθέσωμε τα… όπλα. Με άλλα λόγια ας μετανοήσωμε, ας εξομολογηθούμε, ας αλλάξουμε ριζικά ζωή. Διότι μόνον τότε ο Χριστός θα μας αναγνωρίση δικούς Του, και θα μας δώση την χάρη Του και την ευλογία Του. Άλλως ας το μάθωμε, ας το εννοήσωμε, είμεθα προς τον Ιησούν ξένοι. Δεν μας ωφελούν τα… χειροκροτήματα, οι εορτές, οι έπαινοι. 
Πίστις θα πη ταπείνωσις. Ας μη έχωμε εμπιστοσύνη στην κρίση μας. Ό,τι ιδέα είχαμε για τα όνειρα και τις άλλες προλήψεις ας τις εξομολογηθούμε εις Πνευματικό έμπειρο και ας του ζητήσουμε την συμβουλή του. 
Ας δεχθούμε με ταπείνωση την συμβουλή του έμπειρου Πνευματικού. Ας εξομολογηθούμε εις αυτόν ό,τι και αν μας συμβή. 
Έτσι θα φυλαχθούμε από τις απατηλές και επικίνδυνες παγίδες, της ψευδούς πίστεως, που προσπαθεί ο Διάβολος να μας παρουσιάση ως αληθινή για  να μας οδηγήση στον όλεθρο και την απώλεια της ψυχής και του σώματος…
Με την ειλικρινή μετάνοια και καθαρά εξομολόγηση ο Χριστός μας, θα σε συγχωρήση και θα σου γεμίση την ψυχή σου με το φως της χαράς και την ελπίδα της αναστάσεως. 
Πίστις που δεν μας παρακινεί να μισήσωμε τον κόσμο και τα του κόσμου, και να συμμορφωθούμε με το θέλημα του Θεού, δεν είναι πίστις σωτηρίας. 
Πίστις που δεν οδηγεί στην μετάνοια και την ιερά Εξομολόγηση εμπρός εις Πνευματικόν ιερέα, δεν είναι πίστις σωτηρίας. 
* Όπως ακριβώς τα γράφουν τα βιβλία, έτσι ακριβώς, ακριβέστατα είναι. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Ο Θεός μάς αγαπά πάρα πολύ, αλλά και από τη δικαιοσύνη Του δεν πρόκειται να ξεφύγει κανείς. Κάνετέ Του απόλυτη υπακοή, έστω και αν δεν τα καταλαβαίνετε όλα. Θα βγείτε κερδισμένοι και θα με θυμηθείτε. 
* Ό,τι εγράφη (στην Αγία Γραφή) είναι αληθές και θα πραγματοποιηθούν τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια. Δεν εγράφησαν απλώς για εκφοβισμό, αλλά και θα πραγματοποιηθούν. 
* …Ένα μας χρειάζεται, να πιστεύουμε απόλυτα, ό,τι ο Κύριος είναι πανταχού παρών και πρέπει με απλότητα να παραδινόμαστε στα χέρια Του, όπως το βρέφος στη μητέρα του. Μόνο τότε γίνεται σωστά το έργο Του επάνω μας, το οποίον είναι και η σωτηρία μας… 
* Ο άνθρωπος που βρίσκεται μακρυά από τον Θεό, έχει θολωμένο μυαλό και κει που πρέπει να λειώσει από συγκίνηση, εκεί γελάει και λέει κουταμάρες. 
* …Τι χάνει ο άνθρωπος όταν δεν έχει πνευματικό οδηγό! Τον εξουθενώνει ο σατανάς. Ενώ όταν αναθέσει τα προβλήματά του στον Πνευματικό του, τα πάντα διορθώνονται, όσο δύσκολα και αν φαίνονται. Καλλίτερα να μας λείψει το οξυγόνο παρά ο Πνευματικός… 
…Το τι κάνει ο Θεός δεν μας συμφέρει να το σχολιάζουμε εμείς, έστω και από απροσεξία. Εκείνο που μας συμφέρει είναι να παραδειγματιζόμεθα και να είμεθα σε κάθε στιγμή έτοιμοι, διότι δεν γνωρίζουμε το πώς και πότε θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο. Ο θάνατος είναι και για μένα και για σένα και για όλους.
…Αν θέλετε ακούστε με. Φροντίστε μόνον να κάνετε το θέλημα του Θεού και αυτός θα σας δώσει ό,τι χρειασθήτε στη ζωή. Να είστε βέβαιοι, βεβαιότατοι!
* Καλλίτερα να μας λείψει το οξυγόνο, παρά ο Κλήρος. Το οξυγόνο είναι για το φθαρτό σώμα, ενώ ο Κλήρος είναι για την αιωνία ψυχή. Χάσαμε τον Κλήρο; Χάσαμε τον Θεό! Χωρίς τον Κλήρο Θεό δεν βλέπομε. Αν γνωρίζαμε την αξία του Κληρικού, θα φιλούσαμε και τα πόδια του! Αλλ’ ο διάβολος που την γνωρίζει, βάζει έχθρα ανάμεσα σ’ εμάς και στον Κλήρο και από κει και πέρα μας παίρνει χωρίς κόπο… Να βλέπομε όχι τι κάνει ο Ιερεύς, αλλά τι στέλνει σ’ εμάς ο Θεός διά του Ιερέως!

Εις αγαθή ανάμνηση
Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
(1916-1982)
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

                                                                                   πηγή: http://www.impantokratoros.gr

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Εκεί που η Ορθοδοξία δεν είναι δεδομένη.


Εκεί που η Ορθοδοξία δεν είναι δεδομένη.

Ένα ιδιαίτερα διδακτικό κείμενο
Πριν από πέντε περίπου χρόνια, αποφάσισα να ταξιδέψω στο εξωτερικό, στο Λάνκαστερ της Αγγλίας, για τη συνέχιση των σπουδών µου. Τότε δεν ήξερα, ούτε µπορούσα να φανταστώ, τις ευλογίες που ο Κύριος θα µου επιφύλασσε. 

Πέρα από τις όµορφες ακαδηµαϊκές αίθουσες, τους απλούς και προσιτούς καθηγητές και το οργανωµένο πρόγραµµα σπουδών του Αγγλικού Πανεπιστηµίου, είχα την ευκαιρία να αρχίσω να εκκλησιάζοµαι και να κοινωνώ εν Χριστώ µε τους ενορίτες της τοπικής Ορθόδοξης εκκλησίας του Λάνκαστερ, του Τιµίου και Ζωοποιού Σταυρού, που ανήκει στο Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Μια ενορία που δεν χαίρει την απόκτηση ενός ναού για τις λειτουργίες της. Μιας ενορίας που οι πιστοί πρέπει κάθε εβδοµάδα να κάνουν «κράτηση χώρου» στο Πανεπιστήµιο ώστε να µπορούν να λειτουργηθούν. Μιας ενορίας που οι συνθήκες απαιτούν η Θεία Λειτουργία να γίνεται συνήθως κάθε Σάββατο, λόγω µη δυνατότητας ευρέσεως χώρου τις Κυριακές. Μιας ενορίας που οι πιστοί πρέπει να βρίσκονται στον χώρο της Θείας Λειτουργίας µια ολόκληρη ώρα πριν από την έναρξη της, ώστε να µετατρέψουν ένα απλό και άµορφο δωµάτιο σε ναό για την τέλεση της ακολουθίας. Αυτή έγινε η ενορία µου και η πνευµατική µου οικογένεια εδώ στην Αγγλία. Προϋπόθεση των Θείων Λειτουργιών και των υπολοίπων εκκλησιαστικών ακολουθιών στην «Αγγλική µου» ενορία, είναι ότι οι πιστοί θα συµµετέχουν ενεργά στα κοινά της Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ, είναι το εκκλησίασµα και όχι ο ναός. Οι ενορίτες θα «στήσουν» τις εικόνες και την Αγία Τράπεζα κάθε φορά πριν από την Θεια Λειτουργία, θα πλησιάσουν ντροπαλά το ψαλτήρι για να εκφωνήσουν (ακόµα και παράφωνα) τα λόγια του λαού, να εκπροσωπήσουν το εκκλησίασµα, γιατί πολύ απλά αν δεν το κάνουν, Θεία Λειτουργία δεν θα γίνει. Αν δεν γονατίσει κάποιος να ζυµώσει και να φέρει πρόσφορο, ή δεν λάβουµε ταχυδροµικά νάµα ή κεριά, τότε αυτά θα µας λείψουν από την Θεία Λειτουργία και έτσι αυτή, δεν θα τελεστεί. Η συµµετοχή δεν είναι απλά προαιρετική ή αποτέλεσµα καλής διάθεσης του πιστού, αλλά απαραίτητη πράξη για την ύπαρξη της ενορίας, και κατ’ επέκταση απαραίτητο βίωµα του αυθεντικού Χριστιανού της ενορίας µας εδώ στην Αγγλία.





Γεννήθηκα Ορθόδοξος Χριστιανός. Είναι κάτι που σχεδόν όλοι µας στην Ελλάδα το θεωρούµε αυτονόητο. Γεννιόµαστε και βαφτιζόµαστε Χριστιανοί και το θεωρούµε δεδοµένο, όπως θεωρούµε δεδοµένη και την ύπαρξη ναού δίπλα στο σπίτι µας. Σε αυτόν τον ναό δε, ιερείς, αρχιερείς, διάκονοι, ψάλτες υπάρχουν σχεδόν πάντα. Αν εµείς οι ίδιοι δεν συµβάλλουµε στο ψάλσιµο ή αν δεν φέρουµε πρόσφορα, κόλλυβα ή κεριά, ή αν δεν «στήσουµε» τις εικόνες µπροστά από την Αγία Τράπεζα, όλα αυτά θα υπάρχουν. Εµείς µπορούµε απλά να παραβρεθούµε και όχι να συµµετάσχουµε, γιατί όλα τα υπόλοιπα στην λειτουργική µας ζωή τα θεωρούµε δεδοµένα και υπό µια έννοια δεν συµβάλλουµε στο να υπάρχουν συνειδητά στην ζωή µας. Μήπως µε τον ίδιο τρόπο δεν συµβάλλουµε συνειδητά και στο ορθόδοξο αυθεντικό χριστιανικό βίωµά µας ; Ο Κύριος µε ευλόγησε να ζω σε αυτή την ενορία εδώ στην Αγγλία, όπου αδερφοί µου, ο ιερέας κουβαλάει τα Άγια Σκεύη, εικόνες, βιβλία και την υπόλοιπη «εκκλησία» σε κάθε ακολουθία σε τρεις βαλίτσες. Ένας αυθεντικός Ορθόδοξος Χριστιανός, Άγγλος στην καταγωγή, που δεν γεννήθηκε ορθόδοξος. Ένας ιερέας που απαρνήθηκε µεγάλες τιµές πριν από περίπου 20 χρόνια ώστε να επιλέξει µετά από πολλές δοκιµασίες να ασπαστεί την Ορθοδοξία, και γι’ αυτό θέλει κάθε φορά να γιορτάζει την Θεία Λειτουργία. Ένας ιερέας που πριν από την Θεία Λειτουργία σηκώνει τα χέρια του στον ουρανό και µε κλειστά µάτια και σταθερή φωνή πίστεως εκφωνεί «It is time for the Lord to act»1.






Ο Κύριος µε ευλόγησε να ζω και να εκκλησιάζοµαι µε υπέροχους κατηχούµενους, που επέλεξαν συνειδητά να βαφτιστούν Ορθόδοξοι. Κάποιοι από αυτούς στην πορεία τους για να συναντήσουν τον Χριστό και την Ορθοδοξία, κλήθηκαν να αξιολογήσουν έξι ή και παραπάνω θρησκείες µέχρι να αποφασίσουν. Πολλοί συνενορίτες µου έγιναν Ορθόδοξοι Χριστιανοί όχι επειδή γεννήθηκαν σε µια Ορθόδοξη χώρα και οι γονείς τους, τους βάφτισαν από µικρούς, αλλά γιατί επέλεξαν συνειδητά να είναι Ορθόδοξοι και οι περισσότεροι βαφτίστηκαν σε µεγάλη ηλικία µετά από σηµαντικό πνευµατικό, κοινωνικό, προσωπικό και οικογενειακό αγώνα.






Αυτοί οι υπέροχοι συνενορίτες µου ζουν πραγµατικά την ευλογία της πίστης µας σε µια πολυπολιτισµική και πολυθρησκευτική χώρα µε πλείστες απαιτήσεις. Κάνουν συνειδητή προσπάθεια στον πνευµατικό τους αγώνα, χωρίς να ακολουθούν τυφλά χριστιανικούς κανόνες, αλλά µε υπακοή και απλότητα στον πνευµατικό τους πατέρα. Ορθόδοξοι Xριστιανοί που µπορεί, για παράδειγµα, να µην νηστεύουν αυστηρά την τροφή, αλλά είναι τόσο ορατό το Αναστάσιµο και Ευχαριστιακό τους βίωµα εν Χριστώ στην καθηµερινή τους ζωή. Πιστοί, που κάποιοι από αυτούς ταξιδεύουν πάνω από µια ώρα για να έρθουν στην Θεία Λειτουργία, ακόµα και αν είναι υπερήλικοι. Πιστοί, που σου χαµογελούν και προσεύχονται ανιδιοτελώς για εσένα, γιατί πολύ απλά ξέρουν ότι το νόηµα της πίστεως µας είναι η αγάπη και η ένωση µε τον Χριστό και τους συνανθρώπους µας, ανεξαρτήτως από τη µικρότητα και την αδυναµία του καθενός µας. Ενορίτες που ζουν το Χριστός Ανέστη όλο το χρόνο ως πραγµατικό βίωµα ζωής. 






Σε ευχαριστώ Χριστέ µου για αυτή την ευλογία. Σε παρακαλώ κάνε µε να ζω το Χριστός Ανέστη, κάθε µέρα, όχι σαν καθηµερινή συνήθεια, όχι σαν κάτι δεδοµένο, αλλά από συνειδητή επιλογή. 
1 «Στην αρχή της Βυζαντινής Θείας Λειτουργίας, όταν έχουν τελειώσει τα προκαταρκτικά κι όλα είναι πια έτοιµα για να αρχίσει η Θεία Ευχαριστία, ο διάκονος πλησιάζει τον ιερέα και λέει: "Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω", καιρός για να δράσει ο Κύριος. Αυτή ακριβώς είναι η στάση του πιστού, όχι µόνο στην Ευχαριστιακή Λειτουργία, αλλά και σε κάθε προσευχή δηµόσια η ιδιωτική» (Κάλλιστος Ware, «Η δύναµη του ονόµατος»