Εορτολόγιο

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς οι άγιοι ακούνε τις Προσευχές μας

Πώς οι άγιοι ακούνε τις Προσευχές μας


  • Από  Desk Agioritikovima.gr
Πώς οι άγιοι ακούνε τις Προσευχές μας




Πολύ χαίρομαι που σου άρεσαν όσα σου έγραψα για τον αιθέρα. Δέξου πως υπάρχει και κράτα τον αδιάλειπτα στο νου σου, Θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει αυτό. Εξηγεί τόσα πράγματα, δίνει τόση παρηγοριά!

Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ η ίδια να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο. 
Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου ,όπως ο αιθέρας ,τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας. Ξέρεις πώς λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος; Στην Πετρούπολη , για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό . Την ίδια στιγμή η ενέργεια αυτή αντανακλάται σ’ έναν όμοιο μηχανισμό, που βρίσκεται, ας πούμε, στη  Μόσχα. Τότε και ο δεύτερος μηχανισμός  ενεργοποιείται όπως ο πρώτος .
Γιατί; Επειδή  οι δύο μηχανισμοί , πρώτον, είναι του ίδιου τύπου και, δεύτερον, συνδέονται με σύρμα. Η επικοινωνία μας με τους αγίους γίνεται με όμοιο τρόπο.
Εμείς και οι άγιοι είμαστε σαν τις τηλεγραφικές συσκευές, σαν δύο μηχανισμοί του ιδίου τύπου, και ο αιθέρας , το στοιχείο δηλαδή μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι και το οποίο συνάμα περιβάλλει την ψυχή μας, είναι … το σύρμα! Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί προσευχή αληθινή, προσευχή ειλικρινής και καθαρή, η προσευχή αυτή , διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή , πετάει σαν ακτίνα φωτός  προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας.
Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή  που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι άγιοι , φτάνει μόνο να προσευχόμαστε εγκάρδια. Η εγκάρδια προσευχή είναι η τηλεγραφική γραμμή μας με τους ουρανούς. Η ίδια ακριβώς προσευχή, όταν δεν βγαίνει από την καρδιά μας αλλά μόνο από τον εγκέφαλο και το στόμα μας, δεν φτάνει στον ουρανό και δεν ακούγεται από τους αγίους. Αυτή, βλέπεις, δεν είναι καν προσευχή, είναι μόνο κάτι σαν προσευχή.

Νομίζω πως είχες ήδη κάποιαν εμπειρία αληθινής προσευχής , μολονότι όλα τούτα δεν τα γνώριζες. Περιγράφεις το πώς, ύστερ’ από θερμή προσευχή, γαλήνεψες, παίρνοντας την εσωτερική πληροφορία ότι θα λυτρωνόσουν από το πρόβλημα που σε βασάνιζε , όπως και πραγματικά έγινε. Φαίνεται, λοιπόν, πως είναι σωστή η παρομοίωση της εγκάρδιας προσευχής, που ανεβαίνει αόρατα προς τα ουράνια μέσω του αιθέρα, με τον τηλέγραφο. Από την καρδιά σου βγήκε μία αστραπή, μια ακτίνα, και πήγε στον ουρανό. Από κει, πάλι, ήρθε μια άλλη ακτίνα σ’ εσένα. Ήταν η ανταπόκριση στο αίτημά σου.
Αυτό συμβαίνει μόνο με την προσευχή που βγαίνει από την καρδιά. Τέτοια προσευχή δεν γίνεται πάντα μέσα σε μια στιγμή, εισακούεται όμως πάντα μέσα σε μια στιγμή.
Μη φουσκώσεις από κενοδοξία γι’ αυτή την επιτυχία σου. Μακάρι, με την χάρη του Κυρίου,  να προσεύχεσαι με τον ίδιο τρόπο πιο συχνά. Θυμήσου πώς προσευχήθηκες τότε και προσπάθησε να προσεύχεσαι πάντα έτσι, εγκάρδια, όχι μόνο με τη γλώσσα και το νου. Αν το κάνεις, θα πάρεις μίαν ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα: Πώς μπορεί να χει κανείς πνευματικά; Γιατί η εγκάρδια προσευχή είναι η αναπνοή και η ζωή του πνεύματος.
Με την εγκάρδια προσευχή το πνεύμα μένει «εν τω  Θεώ», ενώνεται μαζί Του. Και με την ένωση αυτή αποκτά την πλήρη ζωτικότητά του. Μάθε, λοιπόν, πως η ψυχή ζει μόνο όταν προσεύχεται με τον τρόπο που ήδη γνώρισες. Αλλιώς,  βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, αν δεν έχει ολότελα νεκρωθεί.

 Δεν θα σου κρύψω πως, αν και μπόρεσες να προσευχηθείς εγκάρδια μια φορά, πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να το ξανακάνεις. Ο Θεός είναι που χαρίζει την αληθινή προσευχή  και ο φύλακας άγγελος που την ενισχύει. Έρχεται και φεύγει. Εμείς , όμως, δεν επιτρέπεται να παραιτούμαστε από τον προσευχητικό αγώνα. Η προσευχή επισκέπτεται πάντα τον άνθρωπο που αγωνίζεται για την απόκτησή της, ποτέ τον οκνηρό και ράθυμο.
Οι άγιοι πατέρες κοπίασαν πολύ στην προσευχή και μ’ αυτούς ακριβώς τους κόπους άναψαν μέσα τους ένα προσευχητικό πνεύμα, που την εικόνα του μας άφησαν στα συγγράμματά τους. Όσα σχετικά έγραψαν, συνιστούν , μιαν ολόκληρη επιστήμη , την επιστήμη της προσευχής, που είναι η επιστήμη των επιστημών…

 Μου γράφεις ότι έχεις στο νου ταπεινούς λογισμούς και στην καρδιά ταπεινά συναισθήματα για τον εαυτό σου. Αυτά είναι, θα έλεγα, αγγελικά. Πόσο τέλειοι και φωτεινοί είναι οι άγγελοι! Και όμως είναι συνάμα τόσο ταπεινοί, περισσότερο κι από τον πιο ταπεινό άνθρωπο.  Μια ταπεινή ψυχή είναι πάντα φωτεινή. Σκοτεινή γίνεται όταν υψηλοφρονεί, γιατί η έπαρση προέρχεται από τα σκοτεινά πνεύματα. Ο Θεός να δώσει, ώστε, ποτέ να μη χάσεις αυτά τα ταπεινά συναισθήματα, κι έτσι να είσαι πάντα λουσμένη στο φως…

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
πηγή: agioritikovima.gr

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να ξαναγίνετε

Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να ξαναγίνετε


  •                           Από  imverias.blogspot.gr
Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να ξαναγίνετε

Βλέποντας ένα παιδί να τρέχει αντιλαμβάνεται κανείς την ανεμελιά του. Αυτήν την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει ο κάθε του βηματισμός. Τρέχει και αναδύεται το άρωμα της παιδικής του αρχοντιάς. Μιας αρχοντιάς γεμάτη καθαρότητα, απλότητα, αμνησικακία, αγάπη.
Ο Χριστός μας προτρέπει όλους να γίνουμε σαν τα παιδιά. «Εν εκείνη τη ώρα προσήλθον οι μαθηταί τω ᾿Ιησού λέγοντες· τις άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; και προσκαλεσάμενος ο ᾿Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν· αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών».
Χρειάζεται λοιπόν να μιμηθούμε τα παιδιά. Όχι στην μωρία τους, αλλά στην ταπείνωσή τους, στην απαθή τους συμπεριφορά. Καλούμαστε όμως συγχρόνως και να μην κλείσουμε την ανάβαση τους πάνω σε κάποιο νοητό ουράνιο τόξο που αναγεννά τον πόθο για το υπέρλογο και άπειρο...
Τα παιδιά τρέχουν πολλές φορές χωρίς κάποιο στόχο. Έτσι τουλάχιστον μας δείχνουν. Όμως ο σκοπός τους δεν είναι να φτάσουν κάπου μέσα στον χώρο. Τις περισσότερες φορές απλά θέλουν να παραμείνουν -τρέχοντας- στην δική τους χώρα, στην χώρα της αθωότητας.
Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν δυστυχώς χάνουν την έμφυτη απλότητά τους. Εγκλωβίζονται στον «καθωσπρεπισμό» των μεγάλων, στην σοβαροφάνεια που «επιβάλλεται» λόγο της θέσεώς τους. Μεγαλώνουμε και όμως μικραίνουμε. Μεγαλώνουμε και όμως γινόμαστε πιο άσοφοι. Μεγαλώνουμε και όμως γινόμαστε πιο ανεύθυνοι μπροστά στην Ζωή. Μεγαλώνουμε και μεγαλώνουν και τα πάθη μας αντί να αυξάνουν οι αρετές μας, μεγαλώνουν οι ιδιοτροπίες μας και ο εγωισμός μας και χάνονται η σοφία και η σύνεση.
Σίγουρα οι μεγαλύτεροι κατέχουν περισσότερες γνώσεις απ’ ότι τα παιδιά, όμως το θέμα είναι κατά πόσο βιώνουν την Αλήθεια. Οι γνώσεις από μόνες τους δεν μας οφελούν εάν μένουμε σ' αυτές. Δεν θα πρέπει να είναι ζήτουμενο των ανθρώπων οι γνώσεις, αλλά η Αλήθεια. Διότι τελικά η Αλήθεια σε ελευθερώνει από τα δεσμά της φθοράς. «Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω. 8,32).
Η Αλήθεια είναι αυτή που σε εισάγει μέσα στην Αγάπη. Και βλέποντας ένα παιδί να τρέχει, βλέπεις να αναδύεται αυτή η Αλήθεια, η παρουσία της Χάρης του Θεού μέσα στην καθαρή καρδιά, μέσα στην ύπαρξη που δημιουργήθηκε κατ'εικόνα Του.
Αυτή η βιωματική απουσία του «εγώ» -που δυστυχώς δίνει το παρόν στις περισσότερες ηλικιωμένες καρδιές- είναι το κύριο χαρακτηριστικό μιας παιδικής ανθρώπινης ύπαρξης.
Με ιχνηλάτη αυτόν τον παιδικό βηματισμό καλούμαστε και εμείς, οι μεγαλύτεροι, να βαδίσουμε στο μονοπάτι που οδηγεί στον Ουρανό. Με εφόδια την καθαρή καρδιά, ένα ταπεινό βλέμμα και ένα ελεύθερο χαρούμενο βήμα, μακριά από τις μικρότητες που η κοινωνία των μεγάλων έχει εφεύρει.
Όσο μεγαλώνει κανείς τόσο περισσότερο παιδί πρέπει να γίνεται…όχι στις ιδιοτροπίες και στην μωρία αλλά στην ανεξικακία, στην ταπείνωση και στην καθαρότητα.
Πολλές φορές δυστυχώς αντί οι γέροι να γίνονται σαν τα παιδιά, κάνουμε τα παιδιά μας να συμπεριφέρονται σαν γέρους.
Αφήστε τα παιδιά να πλησιάσουν περισσότερο τον Χριστό και τους μεγάλους να διδαχτούν από τα παιδιά.
Δεν θέλω να βλέπω απλά μικρούς δύστροπους ανθρώπους που η κοινωνιά μας διαμορφώνει. Θέλω να βλέπω παιδιά...
Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να γίνουμε…ή μάλλον να ξαναγίνουμε.
Τρέξτε μαζί με ένα παιδί και θα οδηγηθείτε στον κόσμο μιας ανέλπιστης ελευθερίας που μπορεί να προσφέρει μόνο η
Αλήθεια, δηλαδή ο Χριστός.
Γιατί εκεί, στο ανέμελο βήμα ενός μικρού μας αδελφού αποκαλύπτεται η Ανθρωπότητα, αποκαλύπτεται η Ανατολή μιας Ανέσπερης Ζωής που καρτερεί να την προφτάσεις και εσύ…
αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

πηγή: imverias.blogspot.gr  και    agioritikovima.gr

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Συνέχισε να αγωνίζεσαι...

Συνέχισε να αγωνίζεσαι...


  • Από  xristianos.gr
Συνέχισε να αγωνίζεσαι...

Ξέρω ότι πολλές φορές αισθάνεσαι ότι δεν κατάφερες τίποτα. Ότι πάλι έπεσες στα ίδια πάθη, στα ίδια λάθη, σε εκείνα που σε κάνουν να νιώθεις αδύναμος, ένοχος και αμετανόητος. Και όμως είχες δώσει μια υπόσχεση στο Θεό και τον εαυτό σου. Κι όμως είχες πει, «δεν θα το ξανακάνω ποτέ πια».
Είχες γονατίσει μάλιστα στην προσευχή γι αυτό το θέμα με την καρδιά γεμάτη πόνο αλλά και ελπίδα ότι δεν θα ξανασυμβεί.
Κι όμως, πάλι ήρθε, πάλι το συναντάς, το πάθος, την αδυναμία, το λάθος και αστοχία. Αισθάνεσαι ότι τίποτε δεν άλλαξε, ότι όλα είναι πάλι τα ίδια, ότι πάλι από την αρχή.
Κι όμως δεν είναι έτσι. Άδικα χτυπάς τον εαυτό σου και μάλιστα πιο σκληρά από όλους του δήμιους και βασανιστές. Ξέρεις κάτι;; η δική σου ματιά είναι η πιο σκληρή.
Όταν βρίσκεσαι σε ένα δρόμο, και κινείσαι δεν σημαίνει ότι έφτασες και στο προορισμό. Μπορεί να πέσεις, να χτυπήσεις, να λασπωθείς, να χαθείς μάλιστα, όμως δεν παύει να είσαι μέσα στο δρόμο. Ο ιερός Χρυσόστομος τι λέει: το φοβερό δεν είναι να πέσεις αλλά να μείνεις κάτω.
Ποσό εγωισμό θέλει, ώστε να επιθυμείς να φτάσεις αμέσως στο τέρμα πριν καν ακόμη ξεκινήσεις. Να μην βλέπεις τι μπορείς και τι αντέχεις κάθε φορά, αλλά τι και πως θα έπρεπε να είσαι. Όχι τι είσαι αλλά τι θα έπρεπε να είσαι. Αυτό είναι συμβόλαιο θανάτου. Είναι σίγουρη αποτυχία.
Όταν σε έχουν δέσει με σχοινιά και αυτό είναι τα πάθη, δεν είναι δυνατόν να λυθείς αμέσως. Όμως κάθε φορά που εσύ θα παλεύεις και θα αγωνίζεσαι, ακόμη κι αν δεν έχεις ελευθερωθεί, θα έχεις έστω και λιγάκι κάνει πιο ανώδυνο το σφίξιμο, έχεις λασκάρει τα σχοινιά, έχουν γίνει πιο άνετα. Έχεις λιγάκι κερδίσει την ελευθερία σου.
Δεν το βλέπεις όμως αυτό. Δεν το νιώθεις; Εσύ νιώθει ότι είσαι το ίδιο και χειρότερα. Γιατί;
Μα γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς τα απλά μαθήματα, τα σιγαλά βήματα, τον αρμονικό ρυθμό. Θέλεις σπουδαία και θαυμαστά, θέλεις υψηλά και μέγιστα, θέλεις να μην πονάς και μην δακρύζεις, να γίνουν όλα ανώδυνα και πολύ γρήγορα, όπως το φαγητό σου, το ποτό σου, το κινητό σου, το αμάξι σου, η αγάπη σου.
Δεν κατανόησες ότι δεν έχει σημασία το ταξίδι αλλά η διαδρομή. Ότι αυτή σε διδάσκει.
Ότι μια πτώση μπορεί να σε ωφελήσει πολύ περισσότερο από μια μεγάλη σου «αρετή».
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος)

πηγή: xristianos.gr  και  agioritikovima.gr

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν απο­τυχία είναι επιτυχία

Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν απο­τυχία είναι επιτυχία


  •                            Από  1myblog.pblogs.gr
Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν απο­τυχία είναι επιτυχία

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η προσευχή είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνε­ται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας.
Έτσι, και όταν δεν παίρνουμε, ουσιαστικά παίρνουμε με το να μην πάρουμε ό,τι δεν μας συμφέρει. Υπάρχουν, βλέπετε, πε­ριπτώσεις που η μη ικανοποίηση του αιτήματός μας είναι πιο ωφέλιμη. Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν αποτυχία είναι επιτυχία.

Ας μη στεναχωριόμαστε, λοιπόν, όταν ο Θεός αργεί να εισακούσει την προσευχή μας. Ας μη χάνουμε την υπομονή μας. Μήπως και πριν ζητήσουμε κάτι, δεν μπορεί να μας το δώσει ο Πανάγαθος; Μπορεί, φυσικά, αλλά περιμένει από μας κάποιαν αφορμή, ώστε να μας βοηθήσει δίκαια. Γι' αυτό ας Του δίνουμε την αφορμή με την προσευχή και ας περιμένουμε με πίστη, με ελπίδα, με εμπιστοσύνη στην πανσοφία και στη φιλανθρωπία Του. Μας έδωσε ό,τι ζητήσαμε; Ας Τον ευχαριστούμε. Δεν μας έδωσε; Και πάλι ας Τον ευχαριστούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε, όπως γνωρίζει Εκείνος, τι είναι καλό για μας.

Ας έχουμε ακόμα υπόψη μας, πως ο Θεός συχνά δεν αρνείται, αλλά μόνο αναβάλλει την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας. Και γιατί αναβάλλει; Επειδή, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη δική μας επιμονή στο αίτημα, θέλει να μας ελκύσει και να μας κρατήσει κοντά Του. Κι ένας φιλόστοργος πατέρας, άλλωστε, όταν του ζητάει κάτι το παιδί του, πολλές φορές αρνείται να του το δώσει, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί μ' αυτόν τον τρόπο το παιδί μένει κοντά του.
πηγή: 1myblog.pblogs.gr
agioritikovima.gr
  •  

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Γίνε πρότυπο σεβασμού στο παιδί σου με 10 απλούς τρόπους



Γίνε πρότυπο σεβασμού στο παιδί σου με 10 απλούς τρόπους




Άκουγε το παιδί σου με προσοχή. Κοίτα το στα μάτια όταν σου μιλάει.
- Η γλώσσα που χρησιμοποιείς, οι λέξεις και ο τόνος της φωνής σου να είναι αυτά που θα αποδεχόσουν κι εσύ αν σου μιλούσε το παιδί σου.
- Δώσε στο παιδί σου το χώρο να έχει απόψεις και προτιμήσεις διαφορετικές από τις δικές σου (ή από αυτές των άλλων μελών της οικογένειας).
- Να εκτιμάς την ανάγκη του παιδιού σου για ιδιωτικότητα. Μην ανοίγεις τα γράμματά του και μην κρυφακούς τις τηλεφωνικές του συνομιλίες.
- Χτύπα την πόρτα πριν μπεις στο δωμάτιο του παιδιού σου, ειδικά όταν είναι κλειστή.
- Ζήτα του την άδεια για να χρησιμοποιήσεις ή να δανειστείς κάτι δικό του.
Άφησε το παιδί σου να αντιδρά στις καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο απ’ οτι θα έκανες εσύ, χωρίς να το κρίνεις, να το ταπεινώνεις ή να το γελοιοποιείς.
- Να φωνάζεις το παιδί σου έτσι όπως θέλει να το φωνάζεις. Να αντιστέκεσαι στον πειρασμό να χρησιμοποιείς ονόματα ή παρατσούκλια που του προκαλούν αμηχανία ή χαϊδευτικά ονόματα που νιώθει ότι έχει ξεπεράσει.
- Όταν κάποιος ρωτάει κάτι το παιδί σου, άφησέ το να απαντήσει μόνο του. Αντιστάσου στον πειρασμό να μιλήσεις εσύ για λογαριασμό του, ειδικά όταν είναι παρόν.
- Σύστησε το παιδί σου σε κάποιον που συναντάει για πρώτη φορά.

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Ανεξικακία

Ανεξικακία


  •                         Από  Desk Agioritikovima.gr
Ανεξικακία

Κάποιος σοφός πατήρ λέει: «Εκείνος που αδικείται και συγχωρεί, ομοιάζει με τον Ιησού. Εκείνος που δεν αδικεί μεν, αλλ’ ούτε να αδικείται του αρέσει, είναι στη θέση του Αδάμ. Ο άδικος όμως, ο κακεντρεχής κι ο συκοφάντης δεν διαφέρει από τον διάβολο».

Ο Αββάς Ισίδωρος ο Πρεσβύτερος μιας σκήτης στην Αίγυπτο είχε τόση ανεξικακία, ώστε έπαιρνε κοντά του κι διόρθωνε όλους τους κακούς υποτακτικούς. Όταν λόγου χάρι συνέβαινε να έχει κανένας από τους Γέροντες υποτακτικό αντίλογο ή ανυπότακτο και ήθελε να τον διώξει, ο Αββάς Ισίδωρος προλάβαινε και του έλεγε:
-Φέρε τον σε μένα, αδελφέ.

Τον κρατούσε στο κελί, και με την καλωσύνη και την υπομονή του τον διόρθωνε και τον έστελνε σωφρονισμένο στο Γέροντά του.
Στην Εκκλησία πάλι το πιο προσφιλές του κήρυγμα ήταν το «εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών...»(Ματθ.6, 14).
-Αδελφοί, συγχωρήσατε, συγχωρήσατε τους αδελφούς σας, για να συγχωρηθούν αι αμαρτίαι σας, φώναζε από τον άμβωνα με όλη τη δύναμη της ψυχής του ο άγιος Γέροντας.

______________________

Κάποιος χριστιανός πήγε να συμβουλευθεί τον Αββά Σιλουανό.
-Έχω ένα θανάσιμο εχθρό, Πάτερ, του εξομολογηθεί. Τα κακά που μου έχει προξενήσει αυτός ο άνθρωπος είναι αναρίθμητα. Προ καιρού κέρδισε με απάτη ένα μεγάλο κομμάτι από το χωράφι μου. Με συκοφαντεί, όπου βρεθεί, κακολογεί κι εμένα και την οικογένειά μου. Μου έχει κάνει το βίο αβίωτο. Τώρα τελευταία μάλιστα επιβουλεύεται και την ζωή μου. Πριν λίγες ημέρες έμαθα πως αποπειράθηκε να με δηλητηριάσει. Δεν παίρνει άλλο λοιπόν. Είμαι αποφασισμένος να τον παραδώσω στη δικαιοσύνη.
-Κάνε όπως θέλεις, του είπε με αδιαφορία ο Αββάς Σιλουανός.

-Δε νομίζεις, Πάτερ, πως όταν τιμωρηθεί και μάλιστα αυστηρά, όπως του πρέπει, θα σωθεί η ψυχή του; ρώτησε ο άνθρωπος, που τώρα άρχισε να ενδιαφέρεται και για την ψυχική ωφέλεια του εχθρού του.
-Κάνε ό,τι σε αναπαύει, εξακολουθούσε να λέγει με το ίδιο ύφος ο Όσιος.
-Πηγαίνω, λοιπόν, στον δικαστή κατ’ ευθείαν, είπε ο χριστιανός και σηκώθηκε να φύγει.
-Μη βιάζεσαι τόσο, του είπε με ηρεμία ο Όσιος. Ας προσευχηθούμε πρώτα να κατευοδώσει ο Θεός την πράξη σου.
Άρχισε το «Πάτερ ημών».
«Και μη αφίης ημίν τα οφειλήματα ημών, ως ουδέ ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», ακούστηκε να λέγει μεγαλοφώνως ο Όσιος, σαν έφτασε σ’ αυτόν τον στίχο.
-Λάθος, Αββά, δε λέγει έτσι η Κυριακή Προσευχή, έσπευσε να διορθώσει ο χριστιανός.
-Έτσι όμως είναι, αποκρίθηκε μ’ όλη του την απάθεια ο Γέροντας. Αφού αποφάσισες να παραδώσεις τον αδελφό του στο δικαστή, ο Σιλουανός δεν κάνει άλλη προσευχή για σένα.

______________________
Ένας αγαθώτατος ερημίτης γειτόνευε με κάποιον τεμπέλη Μοναχό, που βαρειόταν να δουλέψει και για να ζήσει πήγαινε κρυφά στην καλύβη του γείτονά του και του έκλεβε τα πράγματα. Ο Ερημίτης το είχε καταλάβει, αλλά δεν έκανε ποτέ του λόγο γι’ αυτό στον ένοχο.
-Για να κάνει τέτοια πράξη, θα έχει πολλή ανάγκη ο Αδελφός, έλεγε συχνά στον εαυτό του ο αγαθός Γέροντας.
Δούλευε όμως σκληρά, για να καταφέρει να ζήσει και μ’ όλο τούτο, υστερείτο, γιατί ο κλέπτης παίρνοντας για κουταμάρα τη σιωπή του είχε εντελώς αποθρασυνθεί και δεν του άφηνε σχεδόν ούτε ψωμί να φάγει.

Έφθασε η ώρα να κοιμηθεί ο Ερημίτης κι οι Αδελφοί της σκήτης μαζεύτηκαν γύρω του να πάρουν την ευχή του. Ανάμεσά τους ο ετοιμοθάνατος είδε εκείνον που τόσα χρόνια τον είχε κάνει να υποφέρει με τις κλεψιές του. Του έγνεψε να πάει κοντά του, και , όταν εκείνος πλησίασε, πήρε τα χέρια του μέσα στα δικά του κι άρχισε να τα φιλεί.
-Ευχαριστώ τα χέρια αυτά, έλεγε, που έγιναν αφορμή να βρω σήμερα τον Παράδεισο.
Αν μάθεις πως κάποιος σε μισεί και σε κακολογεί – λέγει ένας από τους Πατέρες- μη του κρατάς κακία. Αν μπορείς μάλιστα στείλε του ένα δώρο. Έτσι θα έχεις το θάρρος να πεις στον Χριστό την ώρα της Κρίσης
-Άφες μου, Δέσποτα, τα οφειλήματά μου, καθώς και εγώ αφήκα τα οφειλήματα του πλησίον μου.

______________________
Μερικοί ευλαβείς νέοι ανέβηκαν στη σκήτη να επισκεφθούν ένα πνευματικό Γέροντα. Έξω από την καλύβη του βρήκαν κάτι τσομπανόπουλα, που έβοσκαν τα κοπάδια τους. Έκαναν όμως τόση φασαρία με τα παιχνίδια και τις φωνές τους, που απόρησαν οι επισκέπτες.
-Πώς ανέχεσαι αυτά τα παλιόπαιδα, Πάτερ, και δεν τα διώχνεις; Ρώτησαν τον Γέροντα.
-Είναι καιρός τώρα, τέκνα μου, απεκρίθη ο αγαθός Γέρων, που έχω αποφασίσει να τα μαλώσω και να τα διώξω. Κάθε φορά όμως αναβάλλω, λέγοντας στον εαυτό μου αν τόσο μικρή ενόχληση δεν ανέχεσαι, πως θα σηκώσεις ένα πιο μεγάλο πειρασμό; Έτσι συνηθίζω να δέχομαι ευχαρίστως τις μικροδοκιμασίες, που μου στέλνει ο Κύριός μου.

______________________
Κάποιος ερημίτης είχε ένα νεαρό μαθητή δύστροπο κι ανυπότακτο. Με κανένα τρόπο δεν εννοούσε ν’ ακούσει τις συμβουλές του Γέροντος του και να διορθωθεί. Ο Όσιος μακροθυμούσε, ελπίζοντας πως με τον καιρό θα φρονίμευε.
Μια μέρα ο υποτακτικός κλείδωσε το κελλαρικό που φύλαγαν τα λίγα τρόφιμά τους και κατέβηκε στην πόλη, χωρίς να πει σε κανένα τίποτα κι έμεινε δύο εβδομάδες. Στο διάστημα αυτό ο Γέροντας του έμεινε νηστικός, αφού δεν έβρισκε τι να φάει. Κάποτε, τέλος πάντων, τον πήρε είδηση ένας γείτονάς του και του πήγε λίγες μαγειρεμένες φακές.
-Σαν ν’ άργησε πολύ ο υποτακτικός σου, είπε ο γείτονας.
Και ο αγαθώτατος Γέροντας, μ’ όλη του την ανεξικακία

-Ε, όταν ευκαιρήσει ο αδελφός, θα έλθει πάλι, αποκρίθηκε.

______________________
Ένας από τους Γέροντες δίνει την ακόλουθη αξιοπρόσεκτη συμβουλή:
Αν μεταξύ σού και κάποιου άλλου ειπωθούν λόγια δυσάρεστα κι εκείνος, ύστερα από λίγο, αρνηθεί αυτά που είπε, συ μη επιμένεις να του λέγεις, ναι τα είπες, γιατί σίγουρα θα παρεκτραπεί πάλι και θα σου απαντήσει:
-Ναι, τα είπα. Και με τούτο τι;
Και έτσι θα μεγαλώσει η φιλονικία. Λησμόνησε λοιπόν τα πικρά λόγια για να έλθει μεταξύ σας ομόνοια και ειρήνη.

(από το γεροντικό)
  •      πηγή: Agioritikovima.gr

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Το καθήκον προς τους πτωχούς

Το καθήκον προς τους πτωχούς


  •                          Από  Desk Agioritikovima.gr
Το καθήκον προς τους πτωχούς

Του π. Διονύσιου Τάτση
Ὁ φτωχὸς Λάζαρος τῆς παραβολῆς ἦταν ἀξιοθαύμαστος μέσα στὴ δυστυχία του. Πάνω στὴ γῆ ὑπέφερε. Δὲν εἶχε στέγη, δὲν εἶχε φαγητό, δὲν εἶχε καμιὰ προστασία. Κανένας συγγενής του δὲν νοιαζόταν γιὰ τὸ ἂν ζεῖ, τί κάνει, ποῦ βρίσκεται.
Ἕνας ἄνθρωπος παντελῶς ἐγκαταλειμμένος. Ἀκουσίως ὑπέφερε τὰ πάντα. Ὡστόσο, διατηροῦνταν στὴ ζωὴ ἀπὸ τὰ ψίχουλα τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου.
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἐνάρετος. Τὸ γεγονὸς ὅτι βρέθηκε στὴν ἀγκάλη τοῦ Ἀβραὰμ τὸ ἐπιβεβαιώνει. Χωρὶς γογγυσμό, χωρὶς ἐνοχλητικὴ ἐπαιτεία οὔτε στὸν πλούσιο, περνοῦσε τὶς μέρες του μὲ μοναδικὴ συντροφιὰ τὰ σκυλιά, ποὺ τὸν πλησίαζαν καὶ τοῦ ἔγλειφαν τὶς πληγές. Ποτὲ δὲν σκέφτηκε νὰ χρησιμοποιήσει παράνομους τρόπους γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὰ πρὸς τὸ ζῆν. Δὲν διεκδικοῦσε τίποτα.
Τὸ μαρτύριό του μεγάλωνε καθὼς καθημερινὰ ἔβλεπε νὰ μπαινοβγαίνει ὁ πλούσιος καὶ οἱ φίλοι του, ζώντας πλουσιοπάροχα καὶ διασκεδάζοντας πολὺ συχνά. Κανένας δὲν τὸν πρόσεχε. Ἔξω ἀπὸ τὰ κάγκελα τοῦ πλουσιόσπιτου, σὲ μιὰ γωνία, κάτω ἀπὸ κάποιο δέντρο, ἄστεγος καὶ ἐκτεθειμένος στὶς καιρικὲς συνθῆκες. Ζοῦσε μὲ ὑπομονὴ ἀλλὰ καὶ ἐλπίδα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τὸν σπλαχνιστεῖ.
Ἀνθρώπους σὰν τὸν φτωχὸ Λάζαρο ἔχουν ὅλες οἱ ἐποχές. Παντοῦ βλέπουμε φτωχούς, ἄστεγους, πεινασμένους. Οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἐκδηλώνουν ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη τους σὲ αὐτούς, παραμερίζοντας τὰ λογικὰ ἐπιχειρήματα,ποὺ πολλὲς φορὲς τοὺς κάνουν διστακτικοὺς στὸ νὰ προσφέρουν. Νὰ μὴ βλέπουν τοὺς φτωχοὺς ὡς κοινωνικὸ πρόβλημα, ποὺ πρέπει νὰ τὸ μελετήσουν γιὰ νὰ βροῦν ποιοὶ ἔχουν εὐθύνες. Ἂς ἀφήσουν τὸ ἔργο αὐτὸ στοὺς κοινωνιολόγους. Οἱ ἴδιοι ἂς ἀνοίγουν τὴν καρδιά τους καὶ ἂς δίνουν εἴτε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά τους εἴτε ἀπὸ τὸ περίσσευμά τους.
Ορθόδοξος Τύπος
  •       Από  Desk Agioritikovima.gr

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Η αρετή θέλει διάκριση και μέτρο


Η αρετή θέλει διάκριση και μέτρο


Zoom in (real dimensions: 600 x 377)Εικόνα

Ν’ αγαπήσετε την αλήθεια και να μισήσετε το αμαρτωλό ψέμα κάθε είδους, αδελφοί μου. Να ομολογείτε την αγία αλήθεια με θάρρος και παρρησία και ν’ αρνείστε το ψέμα με πραότητα κι υπομονή. Έτσι η αλήθεια θα βασιλέψει, όπως της αξίζει και το ψέμα θα καταισχυνθεί και θα εξαφανιστεί. Δε θα ξανασηκώσει κεφάλι με θράσος κι αναίδεια.«Αποστήτω από αδικίας πας ο ονομάζων το όνομα Κυρίου» (Β’ Τιμ. β’ 19). Ίσως οι άνθρωποι προσβληθούν από την αλήθεια των λόγων σου και στο μέλλον δε θα σ’ αγαπούν, δε θα σε τιμούν. Και τι μ’ αυτό; Ίσως γίνεις δυσάρεστος στους ανθρώπους, όπως ένα αγκάθι που έχει χωθεί στα πλευρά τους, εσύ όμως θα είσαι το στόμα του Θεού, το μάτι Του. Ακόμα και σ’ αυτή τη ζωή όλοι οι τίμιοι και δίκαιοι άνθρωποι θα σε σέβονται, ενώ οι άγγελοι στον ουρανό κι όλοι οι άγιοι θα σε δοξάζουν. Θα πάρουν την ψυχή σου όταν χωριστεί από το φθαρτό σώμα σου και θα την οδηγήσουν στα ουράνια σκηνώματα.

Οι ένοικοι του ουρανού, οι ουρανοπολίτες, δεν παρατηρούν αδιάφορα τις ενάρετες πράξεις και τους αγώνες μας εναντίον της αμαρτίας και της αδικίας εδώ στη γη. Μας παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον, με συμπάθεια, αφού όλοι μας είμαστε μέλη του ενός σώματος του Χριστού. Το βεβαίωσε ο ίδιος ο Κύριος αυτό λέγοντας ότι«χαρά γίνεται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 7). Κι ο απόστολος λέει: «Είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη» (Α’ Κορ. ιβ’ 29). Πόσο ήρεμη είναι η συνείδησή μας, πόσο ικανοποιημένοι νιώθουμε όταν ομολογούμε την αγία αλήθεια! Κι αντίθετα πόσο μας ελέγχει η συνείδηση όταν δειλιάζουμε ή φοβόμαστε να ομολογήσουμε την αλήθεια όταν πρέπει! Τί είναι εκείνο που κάνει το ψέμα και την αδικία να σηκώνουν κεφάλι με αυθάδεια και να επικρατούν, αν όχι το γεγονός ότι κυκλοφορούν ελεύθερα και δεν τα αρνούμαστε;

Η λογική όμως απαιτεί να μη λέμε την αλήθεια παντού και στον καθένα. Για παράδειγμα δεν υπάρχει λόγος να ομολογούμε την αλήθειά μας στις παρακάτω περιπτώσεις:

1) όταν δε μας πέφτει λόγος ή όταν γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που η δουλειά ή η θέση τους είναι να μιλούν την αλήθεια και

2) όταν δούμε πως το να ομολογήσουμε την αλήθεια θα μας μπλέξει σε προφανή κίνδυνο κι ότι κανένα όφελος δε θα προκύψει από την ομολογία μας.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι καλύτερα να προσευχηθείς μυστικά στο Θεό ώστε να φέρει Εκείνος τον άδικο σε επίγνωση και να τον οδηγήσει στον ίσιο δρόμο ή να στείλει δυνατούς και ικανούς ανθρώπους για ν’ αποκαταστήσουν την αδικία. Η αρετή θέλει διάκριση και μέτρο. Χωρίς διάκριση η αρετή χάνει πολλή από την αξία της ή δεν είναι καθόλου αρετή.

Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης
«Οι Μακαρισμοί - Δέκα ερμηνευτικές ομιλίες»

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΘΕΜΑ: Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὸ μαρτύριο τοῦ Κονιτσιώτη Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου (1814-2014)

Διακόσια χρόνια απὸ το μαρτύριο του Κονιτσιώτη Νεομάρτυρος Αγίου Ιωάννη (1814-2014) - Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως


Διακόσια χρόνια απὸ το μαρτύριο του Κονιτσιώτη Νεομάρτυρος Αγίου Ιωάννη (1814-2014)  -  Εγκύκλιος Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως
ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ,  ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

ριθ.  Πρωτ. 64                                                                    Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 15ῃ Σεπτεμβρίου 2014
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  175η

ΘΕΜΑ:  Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὸ μαρτύριο τοῦ Κονιτσιώτη Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου (1814-2014)
  Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Συμπληρώνονται ἐφέτος διακόσια (200) χρόνια ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης (1814-2014). Καὶ μολονότι κύλησαν δύο αἰῶνες ὁλόκληροι ἀπὸ τὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, αὐτὸ τὸ Κονιτσιωτόπουλο δὲν ξεχάστηκε, δὲν χάθηκε στὴν χοάνη τοῦ χρόνου. Πόσοι μεγάλοι καὶ σπουδαῖοι κατὰ κόσμον ζοῦσαν τότε. Σουλτᾶνοι, πασάδες, ἀγάδες, στρατηγοὶ καὶ ναύαρχοι καὶ πλούσιοι καὶ ἰσχυροί, κυριαρχοῦσαν, τότε, στὰ Βαλκάνια καὶ στὴν Ἑλλάδα, σπέρνοντας τὸν φόβο καὶ τὸν τρόμο στοὺς ραγιάδες, στοὺς ὑποδούλους, ποὺ δὲν τολμοῦσαν καλά - καλά οὔτε τὸ ὄνομά τους νὰ ποῦν !  Κι’ ὅμως !  Ὁ νεαρὸς Ἰωάννης, ποὺ ἦταν πρωτύτερα Τοῦρκος καὶ μουσουλμᾶνος, γνωστὸς μὲ τὸ ὄνομα Χασάν, ζῇ μέχρι σήμερα, λαμπρὸς καὶ πάντοτε νέος, στὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶν καί, γενικά, στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
-Β-
Τὸ ποιὸς ἦταν ὁ Ἰωάννης τὸ ἔχουμε πῆ πολλὲς φορές. Ἄς τὸ ξαναποῦμε, ὅμως, ἄλλη μιὰ φορὰ γιὰ ὅσους ἴσως δὲν ἔχουν μέχρι τώρα ἀκούσει γι’ αὐτόν. Χασὰν ἦταν τὸ τούρκικο ὄνομά του. Πατέρας του ὁ Σέχης τῆς Κονίτσης. Εἶχε, λοιπόν, οἰκογένεια καλοστεκούμενη, ἐνῷ τὸ μέλλον ἀνοιγόταν μπροστά του λαμπρό. Εἰκοσάχρονος ἦταν τότε. Καὶ θὰ ἔλεγε κανείς, ὅτι ὁ νεαρὸς Χασὰν εἶχε ἐξασφαλισμένη τὴν ζωή του. Ὅμως, τὴν νεανικὴ ψυχή του δὲν τὴν ἱκανοποιοῦσαν οὔτε τὰ πλούτη καὶ ἡ κοσμικὴ δόξα, οὔτε, πρὸ παντός, ἡ ψεύτικη θρησκεία τοῦ Μωάμεθ.  Γι’ αὐτὸ καὶ ζητοῦσε κάτι καλλίτερο, κάτι ἀνώτερο. Καὶ χωρίς, βέβαια, νὰ γνωρίζῃ τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο, τὸν μεγάλο αὐτὸν Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, ἔνοιωθε αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνος ἐτόνιζε : «Κύριε, ἡ ψυχή μου εἶναι ἀνήσυχη μέχρις ὅτου συναντήσῃ Ἐσένα».
-Γ-
Ἔτσι, ὅταν ἀργότερα βρέθηκε στὸ Ἀγρίνιο (ποὺ τότε λεγόταν Βραχώρι) καὶ γνώρισε τοὺς ἐκεῖ χριστιανούς, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἑλκύσθηκε πρὸς τὴν χριστιανικὴ Θρησκεία. Ὅταν, ὅμως, ἐξεδήλωσε τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνῃ χριστιανός,  οἱ  Ἱερεῖς  ἐδίστασαν  νὰ  τὸν  βαπτίσουν,  γιατὶ  ἦταν σίγουρο πὼς θὰ ἔπεφτε πάνω τους βαρειὰ ἡ τιμωρία. Ἔτσι, ὁ Χασὰν πῆγε στὴν Ἰθάκη, ἡ ὁποία ἦταν Ἑνετοκρατούμενη, κι’ ἀφοῦ κατηχήθηκε συστηματικά, βαπτίσθηκε καὶ πῆρε τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ὅταν ξαναγύρισε στὸ Ἀγρίνιο, νυμφεύτηκε καὶ ἐργαζόταν σὰν ἀγροφύλακας στὸ χωριὸ Μαχαλᾶς, ποὺ σήμερα ὀνομάζεται Φυτεῖες. Πίστευε ὅτι τὰ ἴχνη του εἶχαν χαθῆ. Ἀλλὰ ὁ ἀντίδικος διάβολος ὡδήγησε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μὲ ἐντολὴ τοῦ πατέρα του τὸν ἔψαχναν, καὶ τελικῶς τὸν βρῆκαν. Δέχθηκε ὑποσχέσεις γιὰ πλούτη καὶ τιμὲς ἄν ξαναγύριζε στὸν μωαμεθανισμό. Ἀρνήθηκε κατηγορηματικά. Ἀκολούθησαν ἀπειλὲς καὶ φοβέρες. Καὶ τὸ τέλος δὲν ἄργησε νὰ ἔλθη. Τὸν ἀποκεφάλισαν κοντὰ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἡ ὁποία μετέπειτα  κατεδαφίσθη καὶ ἀνεγέρθηκε στὴν θέση της ὁ νέος μεγαλοπρεπὴς Ναός. Ἐνταφιάσθηκε ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸν Ναὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἐμαρτύρησε, δηλαδὴ στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814. Μετὰ ἀπὸ πέντε χρόνια, τὸ 1819, ἔγινε ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του · μεταφέρθηκαν στὴν Μονὴ τοῦ Προυσσοῦ, ὅπου τὸ 1974 ἀνεκαλύφθησαν, ἕνα δὲ τμῆμα ἱεροῦ λειψάνου εἶναι θησαυρισμένο στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὴν Κόνιτσα.
-Δ-
Σπουδαῖο πρότυπο ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς νέους μας, ποὺ ἀντιμετωπίζουν πειρασμοὺς καὶ δυσκολίες στὴν πορεία τῆς ζωῆς τους. Ὅταν, ὅμως βάλουν θεμέλιο τὸν Χριστό, θὰ κατορθώσουν νὰ ξεπεράσουν τὰ ὁποιαδήποτε ἐμπόδια παρουσιάζει μπροστά τους ὁ πονηρός. Ἔτσι πραγματοποιεῖται ὁ λόγος τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου : «Νεανίσκοι, ἰσχυροὶ ἐστε καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑμῖν μένει καὶ νενικήκατε τὸν πονηρόν ... Ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ · ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα» (Α΄ Ἰωάν. β΄ 14,17).
-Ε-
Ἡ ἀκριτικὴ Μητρόπολή  μας θὰ τιμήσῃ καὶ φέτος τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς, Δευτέρα, 22 Σεπτεμβρίου 2014, θὰ ψαλῇ Μέγας Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινός, ὁ ὁποῖος θὰ ἀρχίσῃ στὶς 7 μ.μ. Τὴν ἑπομένη, Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014, κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, στὶς 7.30 τὸ πρωΐ θὰ ἀρχίσουν οἱ καταβασίες (δεύτερη καμπάνα), μετὰ δὲ τὸ πέρας τοῦ Ὄρθρου θὰ τελεσθῇ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία. Καὶ ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἡ Θ. Λειτουργία θὰ γίνουν ἐν μονοεκκλησίᾳ στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, στὴν Κόνιτσα. Ἐλᾶτε ὅλοι νὰ τιμήσουμε τὸν Νεομάρτυρα Ἅγιο συμπολίτη μας. Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

πηγή: http://impantokratoros.gr

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Η ευλάβεια προς την Παναγία «Προσπάθησε ο νούς σου να βρίσκεται συνέχεια στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους και στους Αγίους στον Ουρανό»


Zoom in (real dimensions: 459 x 640)Εικόνα

«Προσπάθησε ο νούς σου να βρίσκεται συνέχεια 
στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους και στους Αγίους στον Ουρανό»

- Πέστε μας , Γέροντα, κάτι για την Παναγία.
- Τι να σας πω; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήση κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήση.

- Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική , όπως και το όνομα του Χριστού;
-Ναι. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια την Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται.
Ή, να το βρη κάπου γραμμένο, το ασπάζεται με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του.
Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία με έναν συνεχή ασπασμό στο όνομα της Παναγίας (1). 
Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωμένος , διαλυμένος από την αγάπη Της. 

- Γέροντα, να μας λέγατε κάτι από το προσκύνημά σας στην Παναγία της Τήνου. 
- Τι να πω; Μια τόσο μικρή εικόνα κι έχει τόση Χάρη! 
Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από κοντά της. Παραμέρισα λίγο, για να μην εμποδίζω τους άλλους που ήθελαν να προσκυνήσουν.

- Μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.
-Να σας πω τι έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής.
Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταϊτισσα. 
Εκεί, η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς. 
«Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δω αλλιώς∙ απλή, όχι με φλουριά».
Τι παθαίνει εν τω μεταξύ; Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάη βοήθεια από την Παναγία: «Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σου φέρω δυό φλουριά!».
Τότε του παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε: «Έτσι μου τα έφεραν τα φλουριά. 
Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;». Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε. Βλέπετε, επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη , τον βοήθησε η Παναγία. 
Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία, σκέφτομαι:
«Πώς να πάω πίσω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;». 
Κόβω λίγα αγριολούλουδα, τα πηγαίνω στην εικόνα Της και λέω: 
«Παναγία μου, πάρε αυτά τα λουλούδια από το Περιβόλι Σου». 
Πριν πάω στο Άγιον Όρος , άκουγα να λένε ότι είναι «το Περιβόλι της Παναγίας» και περίμενα να δω λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα κ.λπ. 
Όταν πήγα και είδα άγριες καστανιές, κουμαριές, κατάλαβα ότι είναι πνευματικό το περιβόλι της Παναγίας.
Αργότερα ένιωσα μέσα σε αυτό και την παρουσία Της.

- Πώς θα αισθανθώ , Γέροντα, της παρουσία της Παναγίας, για να μου θερμάνη την καρδιά;
-Μια που φέρεις το όνομα της Μεγάλης Μητέρας του Χριστού και κατά χάριν Μητέρας όλων των ανθρώπων, να Την επικαλήσαι συνέχεια: 
«Παναγία μου, να λες, Εσύ που καταδέχτηκες να έχω το όνομά Σου, βοήθησέ με να ζήσω όπως είναι ευάρεστο σε Σένα.
Άλλοι μόνον το όνομά Σου ακούνε και συγκινούνται, κι εγώ τι κάνω;». 
Εύχομαι η Παναγία μας να μένη συνέχεια κοντά σου και να σε σκεπάζη σαν το κλωσσοπούλι κάτω από τα Αγγελικά φτερά Της.

1. Ο Γέροντας από πολλή ευλάβεια στην Παναγία κάποιες φορές ασπαζόταν διαρκώς το όνομά Της.

« ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ΄ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Γέροντας Παΐσιος: «Nα μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής»

Γέροντας Παΐσιος: «Nα μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής»

  • Γέροντα , πώς είναι καλύτερα να λέω την ευχή; Φωναχτά, ψιθυριστά ή με τον νου;
  • Αν την λες φωναχτά, θα κουράζεσαι και γρήγορα θα αποκάμης. Γι’ αυτό να την λες πότε ψιθυριστά και πότε με τον νου. Η ευχή με τον νου είναι το καλύτερο∙ επειδή όμως δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να την λένε συνέχεια με τον νου, βοηθάει να την λέη κανείς και ψιθυριστά, σαν μια προπαίδεια. Μπορείς να αρχίζης να την λες ψιθυριστά , να συνεχίζης με τον νου, και ύστερα πάλι ψιθυριστά και πάλι με τον νου. Να κάνης αυτή την εναλλαγή, μέχρι να καταλήξη η ευχή να γίνεται μόνο με τον νου, να γίνη δηλαδή νοερά, όπως και λέγεται «νοερά προσευχή». Τότε προσεύχεται κανείς με τον νου του και η καρδιά του σκιρτά, αγάλλεται∙ φθάνει στον θείο έρωτα, ζη ουράνιες καταστάσεις.
  • Αυτό το διάστημα , Γέροντα, κάθε φορά που μπαίνω στο κελλί μου, έχω μετεωρισμό και βλάσφημους λογισμούς. Γιατί μου συμβαίνει αυτό;
  • Ξέχασες, φαίνεται, την ευχή, και γι’ αυτό ο πειρασμός έστησε την σκηνή του έξω από το κελλί σου. Προσπάθησε στις κενές ώρες που έχεις στο κελλί, να λες την ευχή ψιθυριστά, για να διώχνης τον μετεωρισμό και τους λογισμούς που υποβάλλει ο εχθρός. Η ψιθυριστή ευχή πολύ βοηθάει στις ώρες της επιθέσεως, γιατί εκείνην την στιγμή χρειάζεται προσοχή, για να γλυτώση κανείς από την εχθρική φάλαγγα.
  • Γέροντα, συμφέρει, όταν μου έρχονται κακοί ή βλάσφημοι λογισμοί, να τους πολεμώ με αντιρρητικό πόλεμο [1];
  • Καλύτερα να τους πολεμάς με την ευχή παρά με αντιρρητικό πόλεμο. Όσο μπορείς, να μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής, και να μη συζητάς με τον νου σου «τούτο» ή «εκείνο». Να καλλιεργήσης την ευχή, η οποία αρχικά θα σε απαλλάξη από τους κακούς λογισμούς και στο τέλος θα γίνη ένα με την αναπνοή σου.

    http://gpaisioskappadokis.blogspot.gr/2014/05/blog-post_3.html
  •  http://yiorgosthalassis.blogspot.gr

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Πώς θα έλθη ο Θεός για να κρίνη την γη



 

Zoom in (real dimensions: 600 x 397)Εικόνα

Και τι θα μπορούσε να θεωρηθή ελεεινότερο από αυτήν την ψυχή; Αυτός ο βασιλιάς
 έρχεται να κρίνη την γη όχι με ζεύγος ημιόνων λευκών ή με χρυσή άμαξα ή με αλουργίδα
 και διάδημα. Αλλά πως; Άκουσε τους προφήτες τι λένε , όσο βέβαια μπορεί να το πη
 άνθρωπος. Ο ένας λέει∙ « Ο Θεός θα έλθη φανερά , ο Θεός μας και δεν θα αποσιωπηθή∙
 πυρ θα καίεται ενώπιόν του και γύρω του δυνατή καταιγίδα∙ θα προσκαλέση τον ουρανό
 επάνω και την γη για να κρίνη τον λαό του» ( Ψαλμ. 49, 34 ) . Ο Ησαΐας πάλι αυτήν την
 ίδια την κόλασι μας θέτει προ οφθαλμών, όταν λέη∙ «Να, ημέρα Κυρίου έρχεται με άπαυστο
 θυμό και οργή, να καταστήση την οικουμένη όλη έρημη και τους αμαρτωλούς να καταστρέψη
 από αυτήν. Οι αστέρες του ουρανού ο Ωρίων και όλος ο κόσμος του ουρανού δεν θα
 δώσουν το φως τους και θα σκοτισθή ο ήλιος κατά την έξοδό του, και η σελήνη δεν θα δώση
 το φέγγος αυτής. Θα δώσω εντολή να έλθουν συμφορές σε όλη την οικουμένη και στους
 ασεβείς τιμωρίες για τις αμαρτίες τους. Θα καταστρέψω την έπαρσι των παρανόμων και 
τον εγωισμό των υπερηφάνων θα ταπεινώσω και όσοι θα παραμείνουν θα είναι πολυτιμότεροι
 από τον φυσικό χρυσό και οι άνθρωποι θα είναι πολυτιμότεροι από τον λίθο από το Σουφείρ.
 Και αυτός ο ουρανός θα σαλευθή και η γη θα σεισθή εκ των θεμελίων εξ αιτίας του θυμού του
 Κυρίου Σαβαώθ , κατά την ημέρα , που θα επέλθη ο θυμός του» ( Ησ. 13, 9-13 ) . Και πάλι∙
 «Οι θυρίδες , λέει από τον ουρανό θα ανοιχθούν και θα πέση οργή του Θεού στους 
αμαρτωλούς ανθρώπους και θα σεισθούν τα θεμέλια της γης∙ θα συνταραχθή η γη,
 θα σαλευθή από τα θεμέλια σαν μεθυσμένη και σαν να είναι σε κραιπάλη∙ θα σεισθή σαν
 οπωροφυλάκιο η γη, θα πέση και δεν θα μπορή να σηκωθή, διότι υπερίσχυσε η ανομία.
 Και εκείνη την ημέρα θα επιφέρη ο Θεός την παντοδύναμη δεξιά του στο πλήθος των
 ουρανίων σωμάτων και στους βασιλείς της γης. Και θα τους συγκεντρώση σε δεσμωτήριο
 και θα τους κλείση σε φυλακή»( Ησ. 24, 18-22 ) . Και ο προφήτης Μαλαχίας μιλώντας με 
παρόμοιο τρόπο έλεγε: «Να, έρχεται Κύριος ο Παντοκράτωρ , Ποιος όμως θα μπορέση να
 υπομείνει την ημέρα εκείνη της εισόδου αυτού, ή ποιος θα σταθή όρθιος κατά την ημέρα της
 ελεύσεώς του; Διότι αυτός θα πορευθή ενώπιον των ανθρώπων ως πυρ χωνευτήριο και ως 
στακτόνερο ,για να καθαρίση τους πάντες, όπως ο χρυσοχόος καθαρίζει το αργύριο και το 
χρυσίο στο καμίνι» ( Μαλ. 3., 1-3 ) . Και πάλι∙ «Να , λέει , ημέρα έρχεται Κυρίου καιομένη ως
 κλίβανος και θα κατακάψη αυτούς . Όλοι οι αλλογενείς και όλοι οι εργαζόμενοι την ανομία θα
 είναι σαν την καλαμιά και θα τους κατακαύση η ημέρα του Κυρίου που έρχεται, λέει ο Κύριος 
παντοκράτωρ, και δεν θα παραμείνη ούτε ρίζα ούτε κλάδος» ( Μαλ. 4, 1 ) . 
Ο δε ανήρ των επιθυμιών, λέει∙ «Έβλεπα , έως ότου θρόνοι στήθηκαν και ο παλαιός των
 ημερών εκάθησε ∙ και το ένδυμα αυτού ήταν λευκό σαν χιόνι και η τρίχα της κεφαλής του σαν
 μαλλί καθαρό∙ ο θρόνος του φλόγα πυρός , οι τροχοί του σαν του θρόνου του, σαν πυρ, που
 εξέπεμπε φλόγες. Χίλιες χιλιάδες αγγέλων τον υπηρετούσαν και μύριες μυριάδες 
παραστέκονταν δίπλα του. Κριτήριο στήθηκε και βιβλία ανοίχθηκαν» ( Δαν. 7, 9-10 ) . 
Και λίγο παρακάτω λέει∙ « Έβλεπα με προσοχή στο όραμα της νυκτός και ιδού, κάποιος
 ως υιός ανθρώπου ερχόταν ενώπιον των νεφελών του ουρανού, έφθασε μπροστά στον 
παλαιό των ημερών και ωδηγήθηκε προς αυτόν. Σε αυτόν δόθηκε η αρχή και η τιμή και η 
βασιλεία , και όλοι οι άνθρωποι, λαοί, φυλές γλώσσες αυτόν θα υπηρετήσουν. Η εξουσία του
 θα είναι αιώνια, και η βασιλεία του ποτέ δεν θα καταστραφή και δεν θα σβήση. Έφριξε το 
πνεύμα μου μέσα μου, εγώ ο Δανιήλ το βεβαιώνω αυτό , και τα οράματα αυτά της κεφαλής
 μου με συνετάραξαν» ( Δαν. 7, 13-15 ) .
Τότε ανοίγουν διάπλατα όλες οι πύλες των ουρανίων αψίδων ή μάλλον και αυτός ο ουρανός
 θα φύγη από το μέσο «Θα εκτυλιχθή , λέει, ως βιβλίο ο ουρανός» ( Ησ. 34, 4 ) , συστελλόμενος
 σαν παραπέτασμα θεατρικής σκηνής, ώστε να αλλάξη για το καλύτερο. Τότε τα πάντα 
γεμίζουν από έκστασι, φρίκη και τρόμο∙ τότε και αυτοί οι άγγελοι διακατέχονται από πολύ 
φόβο και όχι μόνον αυτοί, αλλά και οι αρχάγγελοι και οι θρόνοι και οι κυριότητες και οι αρχές
 και οι εξουσίες . «Θα σεισθούν, λέει , οι δυνάμεις των ουρανών», διότι θα απαιτηθούν από
 τους ανθρώπους ευθύνες για την εδώ ζωή» ( Ματθ. 24, 29 ) . Και μη θαυμάσης.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου
Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

xristianos.gr