Εορτολόγιο

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

«Είμαι ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Δεν επιθυμώ να χτιστεί ο ναός εκεί που σημαδέψατε, αλλά εδώ που θα σας δείξω»

«Είμαι ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Δεν επιθυμώ να χτιστεί ο ναός εκεί που σημαδέψατε, αλλά εδώ που θα σας δείξω»

Αποτέλεσμα εικόνας για αρχαγγελος μιχαηλ
Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης († 1991), ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία, αξιώθηκε από το Θεό για την οσιακή και μαρτυρική του ζωή πολλά χαρίσματα.
Ολόκληρος ο βίος του ήταν μια συνεχής μυσταγωγία, με αποκορύφωμα τη θεία λειτουργία. Την ώρα εκείνη, όπως ο ίδιος διηγόταν, άγγελοι γέμιζαν τον ιερό χώρο, δοξολογούσαν το Θεό, λειτουργούσαν μαζί του! Έβλεπε τα νεανικά τους πρόσωπα, ένιωθε τα φτερά τους ν’ αγγίζουν πάνω του.
-Αχ, πάτερ μου, έλεγε σε κάποιον υποτακτικό του, αν βλέπατε τι γίνεται την ώρα του Χερουβικού, όταν ο ιερέας διαβάζει την ευχή, θα φεύγατε όλοι. Άγγελοι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν και συχνά αισθάνομαι τις φτερούγες τους να χτυπάνε στους ώμους μου! 
Πολλές φορές επίσης είδα αγγέλους και αρχαγγέλους στην αγία Τράπεζα, να κρατάνε ο σώμα του Κυρίου.
Το 1961 ο π. Ιάκωβος, μαζί με τον τότε ηγούμενο Νικόδημο, αποφάσισαν να χτίσουν ένα εκκλησάκι προς τιμήν των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Ο ηγούμενος διάλεξε τον τόπο και οριοθέτησε τη περιοχή.
Την ίδια νύχτα εμφανίζεται στον π. Ιάκωβο ένας ψηλός αξιωματικός με χρυσό σπαθί, ξανθός και ωραίος και του λέει:
-Είμαι ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Δεν επιθυμώ να χτιστεί ο ναός εκεί που σημαδέψατε, αλλά εδώ που θα σας δείξω.
Κι αμέσως έσκυψε και μετέφερε τα πασσαλάκια του ηγουμένου σ’ άλλη περιοχή, όπου τα βρήκε το πρωί ο π. Ιάκωβος.
Το παρεκκλήσι θα χτιζόταν με λάσπη και άχυρα, γιατί δεν υπήρχαν άλλα υλικά. Την άλλη νύχτα εμφανίζονται δύο αξιωματικοί με χρυσά σπαθιά στον π. Ιάκωβο και του λένε:
-Είμαστε οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Να πεις στον Γέροντά σου, ότι δεν επιθυμούμε να χτίσει το σπίτι μας με λάσπη και άχυρα, αλλά με άμμο, ασβέστη και ξύλα. Στη σκεπή να βάλετε κεραμίδια.
-Αυτά τα υλικά, δικαιολογήθηκε ο π. Ιάκωβος, δεν υπάρχουν εδώ ψηλά στο βουνό. Δρόμος καλός για να μεταφερθούν δεν υπάρχει και η φτώχεια είναι μεγάλη.
-Μη στενοχωριέσαι, επέμειναν οι αρχάγγελοι. Θα φροντίσουμε για όλα εμείς. Τη νύχτα θα βρέξει και το ρέμα θα κατεβάσει πολύ άμμο. Τα υπόλοιπα υλικά θα τα δωρίσουν ευσεβείς χριστιανοί.
Πραγματικά, έγιναν όλα όπως τα είχαν πει οι αρχάγγελοι.
από το βιβλίο: «Εμφανίσεις και Θαύματα των Αγγέλων» – Ιερά Μονή Παρακλήτου
https://simeiakairwn.wordpress.com

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Η Χιμάρα τίμησε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου (ΦΩΤΟ)

Η Χιμάρα τίμησε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου (ΦΩΤΟ)

















Με ευλάβεια και πλήθος κόσμου εορτάστηκε η  στη . Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο μνημείο των πεσόντων στο Λιβάδι, στο σημείο όπου αναπαύονται οι ψυχές 6 Ελλήνων στρατιωτών που έδωσαν τη ζωή τους υπέρ της πατρίδος.
Η εκδήλωση οργανώθηκε από το παράρτημα της Ομόνοιας Χιμάρα και του ελληνικού Σχολείο Όμηρος Χιμάρα.




http://www.vimaorthodoxias.gr/

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Αόρατος πόλεμος στην χριστιανική οικογένεια

Αόρατος πόλεμος στην χριστιανική οικογένεια



Αποτέλεσμα εικόνας για χριστιανικη οικογενεια

της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου,


Ήταν ένα ήσυχο απόγευμα όταν με συμβούλεψε η γερόντισσα κοιτώντας με βαθιά στα μάτια να κάνω έναν χριστιανικό γάμο με έναν πιστό χριστιανό και όχι με κάποιον κοσμικό. Όταν ένας κοσμικός παντρεύεται έναν πνευματικό άνθρωπο συνήθως νικάει το κοσμικό μου είπε. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο.

Παρατηρώντας τα ζευγάρια γύρω μας με θλίψη θα διαπιστώσουμε πως πολύ λίγα ζουν χριστιανικά. Από αυτά τα χριστιανικά ζευγάρια ο ένας από τους δύο ζει λίγο πιο κοσμικά. Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε πως ο Θεός φροντίζει στα ζευγάρια ο ένας να είναι πιο κοντά στον Θεό από τον άλλον, για να τραβήξει τον σύντροφό του στον δρόμο της σωτηρίας με το παράδειγμα και την αγάπη του. Δοξάζουμε τον Θεό που υπάρχουν και τα ζευγάρια που ζουν από κοινού πνευματική ζωή και βοηθάει ο ένας τον άλλον σε αυτόν τον δύσκολο, αλλά αληθινό δρόμο.

Πόσο εύκολο είναι όμως να κερδίζεις συνεχώς την μάχη από τον πνευματικό πόλεμο που γίνεται μέσα στο σπίτι σου; Τα πάντα γύρω σου πολεμιούνται. Η θρησκεία σου, η πίστη σου, η ιστορία σου, ο πολιτισμός σου. Βλέπεις έναν ασταμάτητο αόρατο πνευματικό πόλεμο που όλο και δυναμώνει. Ο εσωτερικός, όμως, πόλεμος που δέχεσαι μέσα στο ίδιο σου το σπίτι είναι πολύ χειρότερος. Πόσα ζευγάρια δεν έχουμε δει να χωρίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη από τον εγωισμό τους;  Να μαλώνουν, γιατί ένας από τους δύο ζει πνευματικά και ο σύντροφός του τον θεωρεί υπερβολικό. Να δέχονται κριτική και άσχημα λόγια για τον αγώνα που δίνουν. Ο ένας να θέλει να πηγαίνει σε μοναστήρια και αγρυπνίες, για να αναπαυτεί κοντά στον Πατέρα του και ο άλλος να θέλει να βρεθεί σε κέντρα διασκέδασης. Ο ένας να αναζητά τα υλικά με πλούσια και γεμάτη δόξα ζωή και ο άλλος να προσεύχεται για την ταπείνωση και την απλότητα... Πόσοι γονείς δεν διαφωνούν με την ανατροφή των παιδιών τους για το αν θα ζουν κοντά στην εκκλησία ή όχι; Πόσες μόνες μαμάδες βλέπουμε να παλεύουν με τρία ή τέσσερα παιδιά να κρατήσουν το σπίτι τους όρθιο; Πόσοι μόνοι πατεράδες  εκκλησιάζονται και κοινωνούν τα παιδιά τους, ενώ η μάνα κοιμάται;

Τί αγώνα δίνουν όλες αυτές οι ψυχές που εκτός από τις δυσκολίες της κοινωνίας και των εξωτερικών παραγόντων έχουν να δώσουν κι έναν ακόμη αόρατο πνευματικό πόλεμο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Ο Άγιος Χρυσόστομος λέει πως τον παντρεμένο δεν τον πολεμάει πολύ ο διάβολος, γιατί ό,τι κι αν κάνει θα γυρίσει σπίτι του και θα σωθεί.

Την απάντηση την ξέρουμε. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να οπλιστούμε με υπομονή και να δεχτούμε το Θέλημα του Θεού. Για να το επιτρέπει ο Θεός να το ζούμε κάτι σημαίνει που θα το καταλάβουμε πολύ αργότερα. Εκείνος σταυρώθηκε για΄μας. Εμείς παραπονιόμαστε για ένα τόσο δα μικρό σταυρό που σίγουρα θα μας ανταμείψει και θα μας βοηθήσει να ταπεινωθούμε με πόνο ή χωρίς.

Εύχομαι να δημιουργούνται όλο και περισσότερες χριστιανικές οικογένειες με πολλά χριστιανόπουλα, που θα κυλάει στο αίμα τους η αγάπη για τον Χριστό και την Ελλάδα και αυτά τα νέα χριστιανόπουλα να σώσουν το Ελληνορθόδοξο Έθνος μας και με την δύναμη του Σταυρού να νικούν κάθε πνευματικό πόλεμο είτε μέσα στο σπίτι τους είτε εκτός.

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
για το ιστολόγιο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

Πηγή: http://ellasnafs.blogspot.gr/

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Προσευχόταν μετέωρη και έλαμψε το πρόσωπο της!

Προσευχόταν μετέωρη και έλαμψε το πρόσωπο της!

Αποτέλεσμα εικόνας για Προσευχόταν μετέωρη
Προσευχόταν μετέωρη
Ο γέρο-Ιωσήφ ο Βατοπεδινός διηγήθηκε ότι συνάντησε μία γριούλα στα Γιάννενα που του είπε το έξης:
«Προσεύχομαι στον Θεό. Και να θέλω δεν μπορώ να Τον ξεχάσω. Αλλά συμβαίνει και ένα άλλο με μένα. Όταν προσεύχωμαι, σηκώνομαι στον αέρα και στέκομαι ένα μέτρο ψηλά. Θέλω να κατεβώ αλλά δεν μπορώ. Για να κατέβω πρέπει να σταματήσω την προσευχή».
Άλλη ζώσα γερόντισσα προσεύχεται συνεχώς και διακονεί αρρώστους. Κάποτε υψώθηκε από το έδαφος ενώ προσευχόταν. Τρόμαξε, σταμάτησε την προσευχή της και μετά αμέσως προσγειώθηκε.
Έλαμψε το πρόσωπο της
Παραμονή Θεοφανείων του 2000. Πρωτάγιαση (αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων). Στο Πήλιουρι, ένα χωριό της Χειμάρρας της Βορείου Ηπείρου, ο ιερέας κατεβαίνει από το αυτοκίνητο που τους μετέφερε ως εκεί και ετοιμάζεται ν” αγιάση τα σπίτια.
Μία ώρα και ένα τέταρτο έκαναν με το αυτοκίνητο για να φτάσουν. Το χωριό είναι κρυμμένο πάνω στα όμορφα ιστορικά Χειμαρριώτικα βουνά. Ο δρόμος τραχύς, επικίνδυνος. Το αυτοκίνητο αγκομαχούσε να ξεκολλήση από τις λάσπες, που δημιούργησε η βροχή τις προηγούμενες ημέρες. Είναι νέος Ιερεύς, μόλις πριν από δυό μήνες χειροτονημένος Πρεσβύτερος. Είχε έρθει από την Ελλάδα μαζί με τρεις φοιτητές για να βοηθούν στο αναλόγιο και για την μεταφορά των αναγκαίων για τις ιεροπραξίες στα χωριά της περιοχής και όπου άλλου θα χρειαζόταν.
Η πρώτη τους επίσκεψη ήταν ο ι. Ναός στην είσοδο του χωριού. Το άθεο καθεστώς τον έκαμε «σπίτι του λαού», έπειτα αποθήκη. Θλιβερό το θέαμα! Χορταριασμένα τα σκαλοπάτια, αμπαρωμένη η πόρτα. Κανένα σημάδι ζωής. Αφημένη, λες, στην φθορά του χρόνου για να καταστρέψη ότι άφησαν πίσω τους οι άθεοι.
Τα παιδιά έτρεξαν να χτυπήσουν τις πόρτες του χωριού, για να αναγγείλουν την άφιξη του ιερέα. Σε λίγο έγινε συναγερμός. Η μία νοικοκυρά με την άλλη μάθαιναν τα σπουδαία νέα. «Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια ήρθε παπάς να μας αγιάση», έλεγαν με δάκρυα στα μάτια. Άλλες έριξαν στρωσίδια στις εισόδους. Άλλες έκοψαν τα καλύτερα άνθη από τον κήπο τους για την υποδοχή. Όλοι περίμεναν στην εξώπορτα. Τα σκυλιά στις ολοκάθαρες αυλές συμμετείχαν στην χαρά. Το γαύγισμα τους χαρούμενο, διαφορετικό.
«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε…», αντηχούσε σ” όλο το χωριό. Τα ράσα του παπά γέμισαν λάσπες, βάρυναν. Τα υποδήματα των φοιτητών και αυτά σκεπάστηκαν από την λάσπη. Και όμως όλοι χαίρονταν.
Πέρασαν τρισήμισι ώρες μέχρι να αγιάσουν όλα τα σπίτια. Έμεινε ένα σπίτι στην άκρη του χωριού, μακρυά λίγο. Κάποιοι είπαν ότι θα πάμε εμείς να τους δώσουμε τον αγιασμό γιατί είστε κουρασμένοι. Δεν έπρεπε να γίνη όμως έτσι. Δυο γυναίκες, μία γερόντισσα και η κόρη της περίμεναν τον ιερέα. Φίλησαν με λαχτάρα τον Σταυρό. Οδήγησαν τον ιερέα και την συνοδεία του σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού. Σε ένα από αυτά μία νέα ήταν κατάκοιτη στο κρεβάτι.
«Πάτερ, η εγγονή μου», φωνάζει σπαρακτικά η γερόντισσα. «Είναι 18 ετών. Πολύ καλή κοπέλα. Περνάει μία δοκιμασία αλλά είναι μεγάλος ο Θεός». Η μητέρα της δίπλα κλαίει βουβά. Θέλουν και οι δυο γυναίκες να πουν κάτι στον ιερέα αλλά διστάζουν:
-Θα θέλαμε, πάτερ, να σας ζητήσουμε κάτι. Η κοπέλλα που αγιάσατε μέσα στο δωμάτιο είναι ανάπηρη, τετραπληγική. Πριν από τρία χρόνια βαπτίστηκε. Από τότε νηστεύει αυστηρά και δεν έχει φάει κρέας. Τετάρτη και Παρασκευή ούτε λάδι. Προσεύχεται και περιμένει μήπως έρθη κάποιος ιερέας να την κοινωνήση. Λέγαμε λοιπόν μήπως η αγιότης σου θα μπορούσε.
-Αύριο, είπε ο ιερέας είναι Θεοφάνεια. Μεγάλη ημέρα. Κάτω στην Χειμάρρα θα είναι πολύς ο κόσμος. Θα κοινωνήσουν και στην συνέχεια θα ρίξουμε τον Τίμιο Σταυρό στην θάλασσα. Καταλαβαίνετε ότι θα αργήσουμε πολύ.
-Δεν πειράζει, πάτερ. Θα περιμένουμε όσο χρειαστεί. Όταν το μάθη η κοπέλα μας, δεν πρόκειται από σήμερα ούτε νερό να πιή. Αυτό το λαχταράει. Λοιπόν τι λέτε;
Την άλλη μέρα, αργά το μεσημέρι, το ίδιο αυτοκίνητο με τους ίδιους ανθρώπους κατευθύνεται στο χωριό. Κανείς δεν μιλά. Φτάνουν. Περπατούν αρκετή ώρα μέχρι το σπίτι. Μπροστά προπορεύεται κάποιος με ένα κερί αναμμένο. Στο πλατύσκαλο του σπιτιού οι δυο γυναίκες κλαίνε από χαρά κάνοντας βαθιές μετάνοιες για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους. Βουβές, αμίλητες κάνουν τον σταυρό τους με σεβασμό και οδηγούν με προσοχή τον ιερέα στο δωμάτιο της κόρης.
«Μεταλαμβάνει η δούλη του Θεού Ελευθερία το Σώμα και το Αίμα του…». Όμως, πριν μεταδώση τα άχραντα μυστήρια ο λειτουργός του Θεού σταματά. Κάτι συμβαίνει. Ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα του. Σαν κάτι να τα ενοχλή. Αφού άφησε την άγια λαβίδα στο άγιο Ποτήριο, έτριψε τα μάτια του που θαμπώνονταν εκείνη την στιγμή, διερωτώμενος καθ” εαυτόν με απορία δια το τι συμβαίνει.
Τα μάτια της Ελευθερίας προσηλωμένα στο Άγιο Ποτήριο λάμπουν. Φεγγοβολούν τόσο πολύ, ώστε κατάπληκτος ο ιερέας να μην μπορή πλέον να διακρίνη το πρόσωπο της. Ένα φως υπέρλαμπρο με συνεχώς αυξανόμενη ένταση απλωνόταν σιγά-σιγά σε όλο το δωμάτιο. Αισθανόταν ότι τον ακουμπάει. Το χέρι του που ήταν κοντά αισθάνθηκε την θαλπωρή του. Τρόμαξε. Το φως εκείνο δεν είχε το χρώμα της φλόγας λαμπάδας αλλά ήταν λευκό, δυνατό, απαλό, όχι εκτυφλωτικό. Ήταν τόσο δυνατό που ο ιερέας δεν έβλεπε το πρόσωπο και το στόμα της.
Σαστισμένος και με μεγάλη προσπάθεια για να μην τρέμη το χέρι του, έχοντας στην μνήμη του το πρόσωπο της κοπέλλας, μεταδίδει την Θεία Κοινωνία. Κατάλαβε ότι κοινώνησε, όταν αισθάνθηκε ότι η άγια λαβίδα άγγιξε στα δόντια της μεταλαβούσης. «Ευχαριστώ πολύ, πάτερ», άκουσε στο βάθος του μυαλού του την φωνή της νεαρής κοπέλλας.
Είχε σκοπό να καταλύση το Άγιο Ποτήριο στο δωμάτιο με το εικονοστάσι της οικογενείας. Αδύνατον. Σιωπηλά χαιρετά τις σπιτονοικοκυρές κάνοντας ένα νεύμα στους φοιτητές που τον βοηθούσαν, ότι πρέπει να φύγουν. Εκείνες παρακαλούν για να τους φιλοξενήσουν. Ο ιερέας όμως δεν ακούει.
Κρατά σφιχτά στο δεξί του χέρι το Άγιο Ποτήριο και κατευθύνεται γοργά στο βάθος του μικρού δάσους που βρίσκεται πέρα από το σπίτι. Το ρίγος διαπερνά το σώμα του. Αναλογίζεται τι ήταν αυτό που του συνέβη; Καταλύει βιαστικά.
«Πάτερ, είστε καλά;» ρωτούν τα παιδιά. «Ναι, βέβαια, πάμε τώρα γιατί αργήσαμε…».
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Α”,  και την ενότητα: «Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά».
Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.
https://simeiakairwn.wordpress.com

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ… ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ… ΑΝΑΒΕΙ ΚΕΡΙΑ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.


ΤΟΥΡΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ… ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ… ΑΝΑΒΕΙ ΚΕΡΙΑ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.

1280x720-mu6Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Άλλο ένα «κρούσμα» ανωτάτου κυβερνητικού λειτουργού της τουρκικής κυβέρνησης με «φιλοχριστιανικές» τάσεις, αναδεικνύει η περίπτωση του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης, Beşir Atalay, ο οποίος παρά τις αυστηρές εντολές του Ισλάμ ότι είναι μεγάλη αμαρτία να επισκέπτεσαι για να προσευχηθείς χριστιανικό ναό και κυρίως να ανάψεις κερί αναπέμποντας ευχή , τολμά και μάλιστα δημόσια να επισκέπτεται μοναστήρια και ανάβει κεριά σε εκκλησίες.
Ο Beşir Atalay φωτογραφήθηκε πριν από δυο χρόνια μαζί με την σύζυγο του Ερντογάν, την Εμινέ Ερντογάν, να βρίσκεται σε χριστιανική εκκλησία και να παρακολουθεί Θεια λειτουργία ενώ φωτογραφήθηκε την ώρα που άναβε ένα κερί κάνοντας μια ευχή.
hqdefault


Ο ίδιος πριν από λίγα χρόνια είχε επισκεφτεί το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα στην Καρπασία της βόρειας κατεχόμενης Κύπρου και αφού προσκύνησε και εξέφρασε τον μεγάλο του σεβασμό προς τον ιερό αυτό χώρο που κάποιοι ισλαμιστές θέλουν να τον κρατούν κλειστό, άναψε και ένα κερί προσευχόμενος.
Ο Beşir Atalay είναι ακαδημαϊκός και θεωρείται από τα πιο μορφωμένα μελη της τουρκικής κυβέρνησης, σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες και διατέλεσε μέλος της τουρκικής επιτροπής της UNESCO.
Φυσικά μόνο αυτά τα λίγα γιατί τα… υπόλοιπα απαγορεύονται στην Τουρκία. Ο νοών νοείτο!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr