Εορτολόγιο

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Στις 30 Ιανουαρίου 1784, Μαρτύρησε ο χατζή-Θεόδωρος στη Μυτιλήνη.


Ο Νεομάρτυς χατζή- Θεόδωρος


Στις 30 Ιανουαρίου 1784,
Μαρτύρησε ο χατζή-Θεόδωρος στη Μυτιλήνη.

Ο Θεόδωρος μαρτυρήσας προφρόνως,
Και προφρόνως δέδεκται άφθαρτον στέφος.
Αυτός ο μακάριος ήταν από τη Μυτιλήνη και είχε γυναίκα και παιδιά. Κι αφού θύμωσε για κάποια περίσταση που του έτυχε, αρνήθηκε – αλίμονο! -  τον Χριστό και δέχτηκε τον μωαμεθανισμό.
Αφού λοιπόν κάποτε καθάρισε ο νους του και ήρθε στον εαυτό του, μετανόησε για το κακό που έπαθε. Κι έτσι αναχώρησε από εκεί και κατέφυγε στο Άγιο ¨Όρος.  Εκεί, αφού πέρασε αρκετό καιρό, εξομολογήθηκε την αμαρτία του και κάνοντας τον πρέποντα κανόνα χρίστηκε με το Άγιο Μύρο και μετέλαβε τα Άχραντα Μυστήρια, και έτσι δυναμωμένος επέστρεψε στην πατρίδα του και με ευχή και οδηγίες του πνευματικού του πατέρα, πήγε στον δικαστή και τον ρωτά: «Αν ίσως αδικηθεί κάποιος, ή ξεγελαστεί, μπορεί να βρει πάλι το δίκαιό του;». του απαντά ο δικαστής «βέβαια μπορεί». Και ο Μάρτυρας του λέει: «εγώ είχα την πίστη μου, που είναι ένα καλό και άδολο μάλαμα, και αφού σκοτίστηκε το μυαλό μου από τον διάβολο, ξεγελάστηκα και την άφησα και πήρα την δική σας για καλύτερη. Τώρα όμως ήρθα στα συγκαλά μου και βλέπω ότι η δική μου πίστη είναι το καλό μάλαμα και η δικιά σας είναι το μπακίρι». Και με τα λόγια του αυτά, βγάζει το σαρίκι που φορούσε, το ρίχνει μπροστά στον δικαστή και φοράει έναν μαύρο σκούφο που κρατούσε στον κόλπο του.
Ο δικαστής του λέει: «Βρε τρελέ, τι κάνεις; Έχασες το νου σου;». Και ο Μάρτυρας απαντάει «όχι, αλλά ήρθα στον εαυτό μου με όλη μου τη γνώση.». κι ο δικαστής του έλεγε τα ίδια πολλές φορές, και ο Μάρτυρας του έλεγε ότι «είμαι στον εαυτό μου και μιλάω πολύ καλά». Τότε ο δικαστής πρόσταξε και τον φυλάκισαν και ξανά και ξανά τον έφερνε στο δικαστήριο και δοκίμαζε με πολλούς τρόπους να τον επιστρέψει στη θρησκεία του. Βλέποντας όμως αυτόν να είναι σταθερός στην πίστη του Χριστού και ασάλευτος, αποφάσισε να τον θανατώσει και έτσι τον έστειλε στον Ναζίρη Ομέρ αγά, όπως ονομάζονταν, ο οποίος δοκίμασε πολλές κολακείες και υποσχέσεις για να του αλλάξει τη γνώμη. Αλλά ο Μάρτυρας σε όλα αυτά τίποτε άλλο δεν απαντούσε, παρά μόνο ότι «γελάστηκα, πρόδωσα την πίστη μου, το καλό μάλαμα, και πήρα την δική σας, το μπακίρι.
Τώρα ήρθα στον εαυτό μου, κατάλαβα το λάθος μου και για αυτό ομολογώ ότι είμαι Χριστιανός, Θεόδωρος το όνομά μου». Παίρνοντάς τον λοιπόν οι υπεύθυνοι υπηρέτες, τον έδειραν αλύπητα και τον χτύπησαν με μαχαίρι στον μηρό και αφού τον γκρέμισαν από τη σκάλα του σαραγιού, ξεκίνησαν να τον πάνε στον τόπο της καταδίκης χωρίς να αντιμιλήσει καθόλου, αλλά έχοντας μάλιστα ο ευλογημένος φαιδρό και χαρούμενο πρόσωπο, συνομιλούσε με εκείνους που επρόκειτο να τον σκοτώσουν, με τέτοιο τρόπο, σαν να μην ήταν για αυτόν ο θάνατος θάνατος, αλλά ζωή.
Έπειτα του λένε «τώρα θα σε κρεμάσουν» κι ο Μάρτυρας τους λέει με χαρά «και που είναι το σκοινί»; Οι δήμιοι του έδωσαν το σκοινί και αυτός το πήρε και το φίλησε και αφού το έβαλε στο λαιμό του, τους λέει «πηγαίνετέ με τώρα όπου θέλετε». Και αφού τον πήραν τον πήγαν στον τόπο της καταδίκης, που λέγεται παρμάκ καπί. Και μπροστά φώναζε ο τελάλης ότι όποιος αρνείται την πίστη του, αυτά παθαίνει.
Αφού λοιπόν προσευχήθηκε ο Μάρτυρας και ζήτησε συγχώρεση από όλους τους Χριστιανούς που βρέθηκαν εκεί, ανέβηκε μόνος του σε μια ψηλή πέτρα και παραδίνοντας τον εαυτό του στους δήμιους έλαβε ο μακάριος τον στέφανο του Μαρτυρίου. Το τίμιό του λείψανο το έριξαν στη θάλασσα, αλλά μετά από μέρες η θάλασσα το έβγαλε έξω. Έτσι οι Χριστιανοί πήραν άδεια από τον δικαστή και το ενταφίασαν με τιμές στο Ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, έξω στον Μόθονα. Και ενώ αργότερα το αναζήτησαν, δεν έχει βρεθεί ως σήμερα. Κανείς δεν ξέρει τι έγινε.
Απόδοση στα νέα Ελληνικά από τον Συναξαριστή Νεομαρτύρων
των Εκδόσεων  Ορθοδόξου Κυψέλης

Γεώργιος Τέζας - Φιλόλογος
Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Επείγουσα ανακοίνωση Μητροπόλεως Κονίτσης για Χιλιαστές


Επείγουσα ανακοίνωση Μητροπόλεως Κονίτσης για Χιλιαστές


ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
 ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Φεβρουάριος 2012
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ   ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ «Χιλιαστές» ἤ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» χρησιμοποιοῦν πολλοὺς τρόπους γιὰ νὰ παρασύρουν στὶς φοβερὲς ἀντορθόδοξες πλάνες τους, τοὺς ἀνυποψίαστους χριστιανούς.
Τελευταῖα, ἔχουν βάλει σὲ ἐφαρμογὴ τὴν ἑξῆς μέθοδο: Ἀπὸ τὸν τηλεφωνικὸ κατάλογο τοῦ Ο.Τ.Ε. βρίσκουν τὰ τηλέφωνα οἰκογενειῶν ἤ μεμονωμένων ἀτόμων. Ἀρχίζουν, λοιπόν, νὰ τηλεφωνοῦν, ρωτῶντας μὲ προσποιητὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἐπίπλαστη εὐγένεια γιὰ τὴν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, τὴν οἰκογένειά τους, τὶς δουλειές τους, τὸ σπίτι τους, προκειμένου - ὅπως λένε - νὰ τοὺς ἐξυπηρετήσουν στὶς τυχὸν ἀνάγκες τους. Ἄν κάποιοι «τσιμπήσουν» τὸ δόλωμα, ὑπάρχει βάσιμος φόβος νὰ πέσουν θύματα τῶν «Γιεχωβάδων». Γιατί, αὐτοὶ θὰ ἀρχίσουν τὶς κατ’ οἶκον καὶ τὶς κατ’ ἰδίαν ἐπισκέψεις, προσφέροντας τὰ αἱρετικὰ ἔντυπά τους καὶ διαδίδοντας τὶς πλανεμένες διδασκαλίες τους.
Ἡ Μητρόπολη, μόλις πληροφορήθηκε τὴν δολία αὐτὴ μέθοδο τῶν «Χιλιαστῶν», σπεύδει νὰ ἐνημερώσῃ τοὺς χριστιανοὺς τῆς ἀκριτικῆς μας Ἐπαρχίας, ὥστε ἄν τυχὸν κληθοῦν στὸ τηλέφωνο ἀπὸ ἄγνωστο ἄτομο, ποὺ κάνει τὶς παραπάνω ἐρωτήσεις, νὰ κλείνουν τὸ ἀκουστικό, ἀρνούμενοι νὰ συνεχίσουν τὴν συνομιλία.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, θερμὴ προσευχή καὶ ἐπαγρύπνηση. Ἄς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται (=μεταμορφώνεται) εἰς ἄγγελον φωτός» (Β΄ Κορ. ια΄ 14), γιὰ νὰ παρασύρῃ τοὺς ὀρθοδόξους πιστοὺς στὸν αἰώνιο ὄλεθρο καὶ στὴν πνευματικὴ καταστροφή. «Στῶμεν καλῶς». 

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Χρόνος και Αιωνιότης


Χρόνος και Αιωνιότης


Αρχιμ. Αθανασίου Ηγουμένου Ι. Μονής Τοοδιτίσσης
* Ομιλία εις την Γενικήν Συνέλευσιν του Ιδρύματος «Άγιος Νεκτάριος», την 1ην Ιανουαρίου 1997.

Και πάλιν με την βοήθειαν του Θεού ευρισκόμεθα εις την πρώτην ημέραν του νέου χρόνου. Όπως ένας μεγάλος ποταμός που τρέχει και κυλά, έτσι και ο χρόνος ανεπαίσθητα και χωρίς καλά καλά να το καταλάβωμεν, φεύγει από μπροστά μας, διατρέχει τον κύκλον του και έρχεται πάλιν εις το ίδιον σημείον διά να επαναλάβη την ιδίαν τροχιάν όπως και προηγουμένως. Και συνεχώς με τον ερχομόν του νέου έτους αρχίζει ο πόλεμος των ευχών, να δίνωμεν και να παίρνωμεν και με ανανεωμένας ελπίδας, ελπίζομεν και περιμένομεν καλυτέρας ημέρας προσδοκώντες πάντοτε την χαράν και την ευτυχίαν να επισκεφθή και το δικό μας σπίτι και την δικήν μας οικογένειαν.
Ο χρόνος, αυτό το πολύτιμον στοιχείον που μας χαρίζει ο Θεός, είναι το μόνον πράγμα που αδικείται από τον άνθρωπον και που δεν χρησιμοποιήται σωστά και ωφέλιμα. Ο Κύριος μάς δίδει παράτασιν εις την ζωήν μας και μας δίδει ξανά την ευκαιρίαν να καλυτερεύσωμεν τον εαυτόν μας και να τον πλησιάσωμεν όσον το δυνατόν περισσότερον. Θέλει ο Κύριος να γίνωμεν κοινωνοί της δόξης του και των αγαθών του. Μας πιστώνει συνεχώς με τον χρόνον και μας καλεί εις μετάνοιαν και ενίοτε μας παιδεύει, μας παιδαγωγεί και μας ενισχύει εις το να καθαρίσωμεν τον εαυτόν μας και να γίνωμεν δεκτικοί της χάριτος και των δωρεών Του. Είναι απαραίτητος προϋπόθεσις η καθαρότης της ψυχής μας διά να μετάσχωμεν της δόξης και των αγαθών της Βασιλείας Του.
Ο Θεός έπλασεν τον άνθρωπον κατά την ιδικήν Του εικόνα και του έδωσε την δύναμιν και τον φωτισμόν και την ικανότητα να φθάση εις την αφθαρσίαν και την θέωσιν, αλλά η κακή χρήσις της ελευθερίας του και η απόφασίς του να ζήση ανεξάρτητος και μακριά από την εντολήν του Θεού, τον οδήγησαν εις την φθοράν και εις τον θάνατον.
Από τότε ο άνθρωπος ευρισκόμενος μέσα εις αυτήν την κατάστασιν της φθοράς και του θανάτου δίδει την μάχην της επιβιώσεως. Μάχεται ενάντια εις τον χρόνον και προσπαθεί να τον ξεπεράση, να τον νικήση. Η επιθυμία του είναι μία. Η θέλησις για να ζήση. Μόνον που τις περισσότερες φορές δεν αγωνίζεται σωστά, δεν εκμεταλλεύεται σωστά τις ευκαιρίες που του δίνονται μέσα εις τον χρόνο, διότι δεν έχει συνειδητοποιήσει την αξίαν που έχει ο χρόνος εις την ζωήν του.
Ο χρόνος, όπως ήδη είπαμε, είναι δημιούργημα του Θεού, είναι ευλογία Του, μέσα εις τον όποιον μπορούμεν να καταπολεμήσωμεν τα πάθη μας, να νικήσωμεν τον κακόν εαυτόν μας και να αποκτήσωμεν την χάριν του Θεού, ώστε να μπορέσωμεν να περάσωμε μέσα από τον χρόνον εις την αιωνιότητα. Γι' αυτό και ο Απ. Παύλος μας καλεί, τον λίγον χρόνον που έχουμε εδώ εις την γην, να τον εξαγοράσωμεν, δηλ. να τον εκμεταλλευτούμεν σωστά, ώστε να καλλιεργηθούμεν πνευματικά και να ενωθούμε με τον Θεόν: «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι» (Εφεσ. ε', 16).
Οι ημέρες εις τας οποίας ζούμε, ένεκα του επικρατούντος κακού είναι γεμάτες από σκάνδαλα και πειρασμούς και ως εκ τούτου, οι μεν ευκαιρίες, διά να πράξωμεν το καλόν και την αρετήν, παρουσιάζονται ενώπιόν μας όλο και σπανιώτερον, αντιθέτως οι αφορμές διά να διαπράξωμεν το κακόν και την αμαρτίαν είναι πολυπληθέστερες. Ειδικότερα με την παρουσίαν της φθοροποιού τηλεοράσεως και άλλων εντύπων και μέσων εις τα σπίτια μας. Το κακόν όλο και πληθαίνει. Γι' αυτόν τον λόγον και οι ημέρες που ζούμε γίνονται όλο και πονηρότερες.
Η σύνεσίς μας και η σοφία μας θα φανή εάν επωφελούμεθα πνευματικώς κάθε ευκαιρίαν και με πάσαν, θα έλεγα, σπουδήν και φροντίδα την αρπάζαμεν ώστε να καθαρίζωμεν τον εαυτόν μας από τα πάθη και να τον ασφαλίζωμεν από την αμαρτίαν. Μόνον έτσι μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι, ανά πάσαν στιγμήν θα μπορούμεν να παρουσιαστώμεν ενώπιον του φοβερού κριτηρίου του Κυρίου μας και να έχωμεν καλήν απολογίαν. Ας ενθυμηθούμεν και την προτροπήν του προφητάνακτος Δαυίδ, ο οποίος μας παραγγέλει εις τον 2ον Ψαλμόν: «Δράξαστε παιδείαν μη πότε οργισθή Κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαίας» (Ψαλ. β', 12). Να σπεύσωμεν με όλην μας την δύναμιν να εγκολπωθώμεν και να κρατήσωμεν στερεάν την σύνεσιν και φρόνησιν, την οποίαν μας χάρισε ο Θεός, μήπως οργισθή εναντίον μας και καταντήσωμεν εις όλεθρον και αιώνιον καταδίκην, η οποία επιφυλάσ¬σεται εις τους απομακρυνομένους από την ευθείαν οδόν της αρετής.
Επομένως ο χρόνος μας είναι ό,τι πολυτιμότερον έχομεν διά να σωθώμεν. Δι' αυτό και ο Απ. των Εθνών Παύλος μας παρακινεί, «μη συγκοινωνείται τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους» (Έφεσ. ε', 11). Τα έργα του σκότους και της αμαρτίας δεν φέρνουν κανένα απολύτως καρπόν πνευματικόν και ωφέλιμον. Αντιθέτως σκοτίζουν την ψυχήν του ανθρώπου και την απομακρύνουν από τον Θεόν.
Ο Χριστιανός διά να αποφύγη μίαν τέτοιαν θλιβεράν και καταστροφικήν κατάστασιν πρέπει να εξετάζη σε κάθε περίπτωσιν ποιο είναι το θέλημα του Θεού και να συμμορφώνεται προς αυτό. Η τήρησις των εντολών του Θεού είναι η ασφαλιστική δικλίς διότι μας οδηγεί πλησίον του Χριστού, ο οποίος ως πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, γεμίζει και τον δικόν μας χρόνον και ζωήν με την παρουσίαν Του. Εξάλλου εις την λατρείαν μας παρακαλούμε συνεχώς τον Χριστόν να μας χαρίση τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής μας να τον διέλθωμεν εν μετάνοια και ειρήνη, δηλ. να ζήσωμεν μακριά από την αμαρτίαν και ενωμένοι μαζί Του.
Πράγματι, η μετάνοια μας οδηγή εις την διόρθωσιν, μας ανασταίνει από την νέκραν της αμαρτίας και μας φωτίζει με τον θείον φωτισμόν του Χριστού. Διά να είναι όμως ο υπόλοιπος χρόνος της ζωής μας, χρόνος μετανοίας και ειρήνης, χρειάζεται να τον αγιάζωμεν και να τον μεταμορφώνωμεν διά της χάριτος του Θεού. Ήδη ο χρόνος που ζούμεν ως Χριστιανοί μέσα εις την Εκκλησίαν είναι εξαγιασμένος από τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας, τα οποία λαμβάνουν χώραν καθημερινά, δηλ. της Γεννήσεως, της Βαπτίσεως, της Μεταμορφώσεως, του Πάθους, της Αναστάσεως, της Αναλήψεως του Κυρίου, καθώς και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέραν της Πεντηκοστής. Έτσι, τον χρόνον μας τον εξαγιάζομεν, εκτός από την καθαρότητα της ψυχής μας και με την συμμετοχήν μας εις τας καθημερινός ακολουθίας της Εκκλησίας, αφού δι' αυτών ζούμεν τα πιο πάνω γεγονότα και κάθε ώραν και στιγμήν της ημέρας γίνεται στιγμή δοξολογίας προς τον Θεόν. Αυτό γίνεται με το Μεσονυκτικόν, τον Όρθρον, τας Ώρας, τον Εσπερινόν, το Απόδειπνον. Κυρίως, όμως, αυτό επιτυγχάνεται με την συμμετοχήν μας εις την Θείαν Λειτουργίαν, η οποία σύμφωνα με τους Πατέρας της Εκκλησίας μας, είναι η βίωσις της ζωής του μέλλοντος αιώνος, πρόγευσις της αιωνίου ζωής.
Πάντως, πρέπει να καταλάβωμεν ότι ο χρόνος της ζωής μας είναι σωτηριώδης και έτσι πρέπει να τον θεωρούμεν. Είναι χρόνος που μπορεί να μας εξασφάλιση την ευλογημένην αιωνιότητα, ενώ η κατασπατάλησίς του να μας οδηγήση εις την αιώνιον καταδίκην.
Κατά συνέπειαν, οι σπουδές των παιδιών μας, το επάγγελμα, η οικογενειακή ζωή, η ψυχαγωγία, η ελεύθερή μας ώρα κλπ. πρέπει να τοποθετούνται μέσα εις αυτά τα πλαίσια. Να εμπνέωνται από τον νόμον του Θεού και να θέτουν ως στόχον την αιωνιότητα. Σ' αυτό θα μας βοηθήση, εάν ο χρόνος μας, εκτός από τας διαφόρους ενασχολήσεις, γεμίζει από την προσευχήν και την μυστηριακήν ζωήν, ώστε να ελκύωμεν μέσα μας την χάριν και την ευλογίαν του Θεού. Αντίθετα θα χάνωμεν τον χρόνο μας άσκοπα. Θα τρέχωμεν αδήλως. Και κάθε απώλεια του χρόνου σημαίνει την αιώνιον καταδίκην μας, δηλ. την απώλειαν της βασιλείας του Θεού. Εάν όντως επιθυμούμεν να διέλθωμεν το νέον έτος ευτυχισμένα και καλά, όπως ευχόμαστε και διά των συνεχών ευχών που δίνουμε και παίρνουμε, θα πρέπη να ζήσωμεν μέσα στα πλαίσια της εκκλησιαστικής ζωής εν ειρήνη και μετά¬νοια, διά να έχωμεν μέσα εις την προσωπικήν αλλά και οικογενειακήν ζωήν μας την χάριν και την ευλογίαν του εν Τριάδι Θεού μας. Αμήν.
Αρχιμ. Αθανασίου
Ηγουμένου Ι. Μονής Τροοδιτίσσης
Επιλεγμένες ομιλίες ενός Μοναχού
"Απόσταγμα πνευματικής εμπειρίας"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ " ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Ιερα Μονή (Αγίου) Διονυσίου - The Holy Monastery of Dionysiou


Μονή Διονυσίου

E-mail Εκτύπωση PDF
Ιερα Μονή (ΑγίουΔιονυσίου - The Holy Monastery of Dionysiou
 

 
Ιδρύθηκε λίγο μετά το 1370 από τον όσιο Διονύσιο, τον καταγόμενο από την Κορυσό της Καστοριάς, με χρηματοδότηση του αυτοκρά­τορα της Τραπεζούντος Αλεξίου Γ΄ Κομνη­νού. Το 1520 κτίσθηκε ο πύργος, ύψους 25 μέ­τρων. Το 1535 καταστράφηκε από πυρκαγιά το μεγαλύτερο μέρος της Μονής. Το Καθολι­κό, τιμώμενο στο Γενέσιο του Προδρόμου, πρέπει να είναι κτίσμα του 1375, ανακαινι­σμένο μετά την πυρκαγιά. Τα ιδιόρρυθμα Τυπικαριά του φαίνεται να είναι τα παλαιότε­ρα του είδους στο Άγιον Όρος. Οι τοιχο­γραφίες του (1546/47) είναι εργο του φημι­σμένου ζωγράφου Τζώρτζη. Η Τράπεζα τοιχογραφήθηκε το 1603 από τους ζωγράφους Δανιήλ και Μερκούριο, στους οποίους οφεί­λονται και πολλά άλλα ζωγραφικά σύνολα της Μονής. Στο σκευοφυλάκιο φυλάσσεται η ελεφαντοστέϊνη πλάκα με ανάγλυφη την πα­ράσταση της Σταυρώσεως, ο σταυρός της Ελέ­νης Παλαιολογίνας και πολλά άλλα αξιόλο­γα κειμήλια.
 

 
The monastery was founded shortly after 1370 by St Dionysios of Korysos near Kastoria, with funds provided by the emperor of Trebizond Alexios III Comnenos. The 25 metre-high tower was built in 1520, but the greater part of the monastery was destroyed by fire in 1535. The katholikon, dedicated to the Birth of John the Baptist, and almost certainly built in 1375, was restored after the fire. Its unusual Typikaria, or sacristries, seem to be the oldest of their kind on Mount Athos. The wall-paintings of 1546/47 are by the famous painter Tzortzis. The refectory was painted in 1603 by Daniel and Merkourios, who did much work elsewhere in the monastery. The treasury contains the ivory relief of the crucifixion, the cross of Helena Palaeologos and many other noteworthy relics.

Λεζάντες Φωτογραφιών
1
Moni Dionysiou 01
Η Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου. Εξωτερική άποψη.
The Holy Monastery of Dionysiou. External view.

2
Moni Dionysiou 02
Η Μονή του Προφήτου Προδρόμου ή Νέα Πέτρα.
The Monastery of Dionysiou, or Nea Petra (New Rock).


3
Moni Dionysiou 03
Υπό την σκιά του Άθω.            από το : http://www.agioritikovima.gr
In the shadow of Athos.
πηγή: Xαρίτωνος Μοναχού
Ματιές στον Άθω – Images of Athos
Έκδοση 3η, Άγιον Όρος 2007
ISBN 960-7735-04-8